Πολλές αρχαίες θρησκείες ήταν κυριολεκτικά συστήματα δαιμονολατρίας και οι τάχα θεοί που πίστευαν αρκετοί αρχαίοι λαοί ήταν δαίμονες. Έτσι, οι ιερείς κι οι αρχιερείς, οι μάντεις κι οι ιεροφάντες διατηρούσαν υπό την εξουσία τους ολόκληρα έθνη. Άλλοι λαοί πίστευαν σε ένα θεό του οποίου τις πολλές και ποικίλες διαστάσεις συμβόλιζαν με πολλούς και διαφορετικούς παραλληλισμούς. ΄
Όμως η σύγκρουση των ιερέων και των ιερατείων κατέληξε σε αλλοίωση των αρχικών δοξασιών, σε μείωση της πίστης και σε επικράτηση ψευτο-θεών που όχι μόνον είχαν ανθρώπινα χαρακτηριστικά αλλά και συμπεριφέρονταν ως άνθρωποι. Αυτό το επίπεδο ξεπεσμού είναι απόλυτη δαιμονολατρία, επειδή οι περί θεών μύθοι και αφηγήσεις των συνεργαζομένων με τους δαίμονες αρχιερέων ήταν προετοιμασμένα κείμενα που σκοπό είχαν να προβάλλουν ανάμεσα στους ανυποψίαστους ανθρώπους χαρακτηριστικά και πρότυπα που ανταποκρίνονταν στις ανάγκες των δαιμόνων για συνέχιση της επί των ανθρώπων κυριαρχίας τους.
Οι αρχαίοι ανατολικοί πολιτισμοί προσφέρουν - εξαιτίας της μεγάλης ιστορικής διάρκειάς τους και χάρη στις ατελείωτες ιστορικές πηγές τους και τα αρχαία κείμενα που έχουν σωθεί/ανασκαφεί μέχρι σήμερα - την δυνατότητα να αντιληφθούμε πως ανάμεσα στους ανθρώπους η Πίστη στον Θεό εκφυλίστηκε σε απλή δαιμονολατρία: εντελώς άλλη υπόσταση είναι η Ιστάρ των ακκαδικών χρόνων (2400 π.Χ.) και εντελώς άλλο 'παρασκεύασμα' είναι η Ιστάρ των ναβονιδικών χρόνων της Νέας Βαβυλώνας (6ος προχριστιανικός αιώνας).
Η Χριστιανωσύνη επικεντρώνοντας την Πίστη στην ιερότητα του Ιησού έβαλε ένα προσωρινό τέλος σε όλο τον δαιμονικό οχετό ψευδοπίστεων, σατανικών τελετουργιών, εκφυλισμένων 'εσωτερισμών' και ψευδο-μυστικισμών που είχαν επικρατήσει γύρω από την Μεσόγειο κατά την Ύστερη Αρχαιότητα.
Ιστορικά κείμενα αφηγούνται με μεγάλη λεπτομέρεια τι συνέβαινε όταν Χριστιανοί εισέβαλαν στα σατανικά πορνεία της Αθηνάς, του Δία, του Σάραπη και της Ίσιδας, του Απόλλωνα και του Μίθρα. Ανακαλύπτονταν τα όργανα της ανομίας των σατανιστών ιερέων και ψευτοπιστών, και τότε, καθώς αυτοί διασκορπιζόμενοι και στερούμενοι της μαγικής ικανότητάς τους καταλαμβάνονταν από λύσσα, συμπεριφέρονταν όπως σήμερα θα λέγαμε 'δαιμονισμένοι'.
Μπορείτε και σεις να βρείτε ή να δημιουργήσετε πολλούς δαιμονισμένους και δαιμονισμένες, αν αφελώς πιστεύετε ότι δεν υπάρχουν. Να πως:
Απαγάγετε μερικούς μασώνους από τις στοές τους και μερικούς σιωνιστές από τις συναγωγές τους, κρατείστε τους αιχμαλώτους επί αρκετές ημέρες στην απομόνωση και σε άλλο κτήριο τον ένα από τον άλλο, και επιτρέψτε τους να ακούνε συνέχεια την Θεία Λειτουργία Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Σε λίγες μέρες θα έχετε μπροστά σας απίστευτα θεάματα πολύ χειρότερα από όσα μπορείτε να δείτε σε ντοκυμαντέρ ή στον κινηματογράφο! Οι δαίμονες που είναι εγκλωβισμένοι στα κορμιά τους δεν θα βρίσκουν την ενέργεια που τους προσφέρουν σε τακτά χρονικά διαστήματα (συνήθως δυο φορές την εβδομάδα) τα σεξουαλικά σατανικά όργια και θα θέλουν να βγουν από τα κορμιά εκείνα αλλά δεν θα μπορούν. Και έτσι θα τα τυραννούν.
Παρά την επικράτηση της Χριστιανωσύνης στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ένα αρχαίο αιγυπτιακό σατανιστικό ιερατείο (εκείνο της Μέμφιδας) οργάνωσε συστηματικά την επιβίωσή του μέσα στην Χριστιανωσύνη. Με αιρετικά δόγματα (ωριγενισμός) και με μυστικές οργανώσεις (Βενεδικτίνοι – 'πρόγονοι' των Ιησουϊτών) κατάφερε να επικρατήσει στην Ρώμη. Ο Ιουστινιανός Α' είχε σαφέστατη αντίληψη του θέματος. Η επιβολή Κωνσταντινουπολιτών Παπών στην Ρώμη δεν κατάφερε να θέσει το πρόβλημα της Ρώμης υπό έλεγχο, επειδή άλλα αρχαία ιερατεία επίσης επιβίωσαν με την μορφή γνωστικιστικών δογμάτων και άλλων χριστιανικών αιρέσεων (αρειανισμός) που δεν ήταν δύσκολο οι σατανιστές μάγοι κι αρχιερείς τους να διαδώσουν ανάμεσα σε άπιστους βαρβάρους όπως οι αιμομείκτες Φράγκοι. Το σατανο-κράτος του Αντίχριστου Χλωδοβίκου (481-511) ήταν το πραγματικό στήριγμα της Αντι-Κωνσταντινουπολίτικης πλευράς της Ρώμης για αρκετούς αιώνες πριν το Σχίσμα. Ο ψευτο-χριστιανισμός, τον οποίο τάχα αποδέχθηκαν οι Φράγκοι, ήταν το προσωπείο πίσω από το οποίο αρχαία σατανικά δόγματα και πρακτικές διατηρήθηκαν σε απόλυτη μυστικότητα για μια χιλιετία.