«Эгең силерге Анын Өзүнөн башка эч кимге сыиынбоону жана ата-энеңерге жакшылыккылууну буируду. Эгер алардан
бирөө же экөө тең карылык куракка жетсе, аларга «Уф-ф!» дебе, зекибе! Жылуу-
жумшак сөз сүилө! Аларга мээрим төгүп (Жаратканга алакан жая): Оо, Жараткан Алла! Мени кичинемден чоңоитуп өстүргөндөи, аларды мээримиңе бөлөи көр... – деп дуба кыл!» (Исра сүрөсү, 23-24).