Because I've Loved -- Որովհետեվ ՍԻՐԵԼ ԵՄ -- Потому что я любил Lyrics: Arthur Meschian -- Արթուր Մեսչյան -- Артур Месчян Music: Arthur Meschian -- Արթուր Մեսչյան -- Артур Месчян Երբ որ մաղում եմ մեկ առ մեկ բոլոր անցած իմ տարիները, Թափվում են ցած, ավազի պես, օրերի շարքը անտարբեր Եվ վերանում են մոռացված կյանքը կերտող դատարկ բաները, Ցանցի վրա միայն մնաց տեսիլքը քո բյուրեղացած: Դա էլ կանցնի գուցե մի օր և կփակվեն ցավոտ վերքերը, Եվ կփրկվեն տունկերը մեր համատարած այս ցամաքից, Եվ նվիրված պատրանքներից, նա էր միակ օրհնված արժեքը, Որ կպահեմ մինչ ճամփիս վերջ, որովհետև սիրել եմ ես: Ես ձանձրացա իմ երգերից, կորցրեց կիթառս իր իմաստը, Չնվաղեց երբեք հոգիս, չկարգվեցի ես ծաղրածու, Ծուռ ու շիտակ կյանքիս ճամփին, չճարպոտեց երբեք իմ սիրտը, Եվ կատարվեց կյանքս կարծես, որովհետև սիրել եմ ես: Մոլորվեցին ձայները մեր և խզվեցին ձայնալարերը, Եվ կորցվեցին աղմուկներում վերջին ճիչերը խլացած, Մեկ մեկ միայն, անսպասելի քեզ կգտնեն կորցված երգերը, Միայն մի փոքր ավելի բյուրեղացած և ապրված: Թեկուզ ոռնաս տանջող ցավից, թեկուզ ծալվի սովից մարմինդ, Չեն վաճառվի աճուրդներում քեզ արժեքները ժառանգված, Եվ խոզերի առջև, ստիպված, դու չես սփռի մարգարիտները, Եվ կյանքը չի դառնա տհաս, իմ բարեկամ քանի դու կաս: перевод на русский Алексан Абраамян Когда просею я сквозь сито года моей прошедшей жизни, Пустые дни подобно пыли проскочат вниз, Исчезнет жизни пустота, оставив важное на сите Все, что мою слагало жизнь, твой образ чистый, как кристалл. Быть может это день весны, который раны нам закроет И защитит цветов ростки от суши, если не полил, И ценность что благословил, светясь иллюзию не скроет Все это буду я хранить, поскольку это я любил. Устал свои я песни петь, гитара потеряла голос, Но не расслабил душу я, и сердце жиром не залил Не стал я клоуном смешным и жизнь нигде не раскололась И, кажется, жизнь удалась, поскольку я ее любил. Голосовые связки рву, но голос мой в шумах не слышен, И крики вязнут в тишине, но все же можно иногда Забытых песен клад найти, их сделать лучше, чище, выше Огранкой прожитых годов, прозрачных, как кристаллы льда. Пусть криком боль не заглушить, хребет от голода согнется, Но, что завещано тебе, не потеряешь, не продашь, И жемчуга перед скотом тебе рассыпать не придется, Не станет горькой жизнь моя, я обещаю! Вечно Ваш.