რომ იტყოდნენ სიგიჟემდე მიყვარსო ძალიან მიკვირდა,ვფიქრობდი,ადამიანმ ა ისეთი რა უნდა გამიკეთეოს მასზე აღტაცებით და მთელი გრძნობით რომ ვილაპარაკომეთქი.

მაგრამ,სანამ არ შეიგრძნობ,ვერც ირწმუნებ.თურმე სიყვარულისთვის სულაც არ ყოფილა საჭირო ცათამბრჯენები აგიგონ და თებერვლის თვეში ათასი ვარდი გაჩუქონ.მხოლოდ ერთი სიტყვა,ერთი გამოხედვა და ღრმა ამოსუნთქვა ყველაფრის მთქმელი და მომცემია.ხორციელ ტკივილზე მეტად მონატრება ტანჯავს ადამიანს როცა ვერ ნახულობ,ვერ ეუბნები როგორ გაკლია მისი სითბო,გენატრება და გჭირდება ,უმისობით გაჩენილი ჭრილობა გტკივა.სველი თვალები,შენთვის უჩვეულო,ცუდი ხასიათი.ეს მხოლოდ მისი ბრალია.ისაა შენი სიხარულისა და ტანჯვის მიზეზი.მუდმივი შიში რომ არ დაკარგო.ყოველი ფრაზის ბოლოს ნათქვამი „მიყვარხარ“.თვალებთ გამხელილი გრძნობები.გამალებული გულის ძგერა.მისი შეხედვისის ჟრუანტელის დავლა და ბინდის გადაკვრა.აი სწორედ ამ დროს შენთვის ყველაფერ აბსტრაქტულია.არ არსებობოს დრო,გარემო,მდგომარეობა და სხვისი აზრი.მოუთმენელი სურვილი მისი ხმის გაგონების.სურვილები რომლებშიც მხოლოდ თქვენ ორნი ხართ. სწორედ ესაა ჩემთვის სიყვარული .