آخر توی موایه من ، کاشانه زیبایه من

هستی مرا مام و وطن، از طن جدا کی گشته جان
آاذربایجان ، آذربایجان !
تو مام من ، فرزند تو ، زانرو شده پابند تو
نبود دیگه مانند تو ، هستی برایم آشییان
آذربایجان ، آذزبایجان !!!