Предыдущая публикация
(романс)
Кышкы салкыннарны яз назына төреп,
Күңелемдә урын алдың син.
Тәүге мәхәббәтем, сөйгән ярым минем,
Гомерлеккә бул тик миңа тиң!
Син – минем бәхетем, күкләрдә язылган,
Гел бергә, мәңгегә дип ата һәрбер таң.
Синең назлы караш, серле елмаюың
Әсир итте минем күңелне,
Кулны-кулга куеп, күзгә-күз карашып,
Үткәрик лә бергә гомерне!
Алисә Зарипова
Следующая публикация
Нет комментариев