Предыдущая публикация
Палешукі Заходняй Беларусі.
21 студзеня 1938, у весцы Лісоўчыцы (цяпер Камянецкага раёна, Брэсцкай вобласці) нарадзілася Папова Ніна Рыгораўна (укр. Попова Ніна) - беларуская паэтэса.
Дзяцінства было нялёгкім: бацьку забілі фашысты, у маці засталося сямёра дзяцей. Ніне з малых год прыйшлося дапамагаць маці падтрымліваць сям’ю і паспяваць вучыцца ў школе.
Жыла ў Комі, вярнулася на радзіму, працавала ў Брэсце. Жыла ў Крыму.
Потым зноў вярнулася ў Брэст.
Друкавалася ў абласных выданнях, у раённай газеце “Навіны Камянеччыны”.
Аўтар зборнікаў “Невозможно не петь”, “Возвращение”.
Вершы Ніны Рыгораўны публікавалі абласныя газеты “Зара”, “Народная трыбуна”, таксама “Брэсцкая газета” і раенная газета “Навіны Камянеччыны”.
Дзе б не падарожнічала Ніна Папова, куды б лёс не кідаў дзяўчыну – любоў да Радзімы, ніколі не астаўляла яе душы.
Русіфіцыравана…
***Выткана из тумана,
Из ракит и осоки,
Я люблю твои курганы,
Перелески и лески.
Я люблю эти болота,
Нивы, пашни и стога,
И речные повороты,
И речные берега.
Я люблю твои закаты,
Травы, трели соловья,
Хлебом пахнущие хаты,
Ой ты, Родина моя!
У творчасці адлюстроўваецца горкая рэчаіснасць знікаючых весак на Палессі.
***Иструдилась деревня моя,
Истопталась – не выросла выше:
Смотрит в поле, тоску затая,
Поседели деревья и крыши.
Ни асфальта, ни газа здесь нет,
Только тянутся к небу деревья:
Кто зажжёт в сердце радости свет
– Этой неперспективной деревни?
Асаблівая тэма творчасці – любоў да мілага сэрцу куточка, любоў да малой Радзімы Вершы прасякнуты любо’ю да прыроды, да родных мясцін. Шмат пранікнёных радкоў прысвечана землякам і блізкім людзям:
***Как же ты манишь, мой угол святой!
Родина, я, поскитавшись по свету,
Знаю, что лучше тебя в мире нету,
- Тянет сюда, словно нить за иглой...
У 2013 Ніны Рыгораўны не стала (85 гадоў).
Следующая публикация
Нет комментариев