რაღაცნაირი ჩახუტება ..

- თბილიი ? - არა , რაღაც სხვანაირი .. თითქოს მის სხეულშიხარ , განსხვავებული ჩახუტება სიყვარულით გამოწვეული . სიგიჟეემდე მეთბილეებიიი, მესაყვარრლეებიი ,მესისხლხორცები, ჩემიი ჩემიი მარტო ჩემიიი ხარ ..! ძალიან მიყვარხარ მხოლოდ იმისთვის, რომ არსებობ,მიყვარხარ შენი სიყვარულისთვის, შენი ნაზი ხელებისთვის… მხოლოდ იმისთვის, რომ შემიძლია შენს თვალებში ჩავიძირო და გავთბე…იმ ბედნიერი წუთებისთვის მიყვარხარ, რომელსაც შენ მჩუქნი… იმ ლამაზი დღეებისთვის,რომელიც არასოდეს მყოფნის და მთელი ცხოვრება არ მეყოფა… ყველაფრისთვის მიყვარხარ, რაც შენ დამანახე,,ძალიან მიყვარხარ იმიტომ, რომ ყოველთვის გტკივა ჩემი ტკივილი… ჩემი სიხარულით გიხარია… ჩემი სიცილით იცინი… ჩემი ფიქრებით ფიქრობ… და ჩემი გულით მგრძნობ… უსიტყვოდ, მინდა გითხრა მიყვარხარ, ხელშეუხებლად მინდა გეფერო, და თითო წამი ჩემი ცხოვრების, მინდა რომ მხოლოდ შენ შემოგწირო..
კრიალოსანზე ჩამოვმარცვლე შენზე ფიქრები
მიყვარხარ! სიცოცხლეზე მეტად და სამყაროზე მეტად! სიხარულზე მეტად და ბავშვობაზე მეტად! სიგიჟეზე მეტად! ოცნებაზე მეტად! უკვდავებაზე მეტად! ბედნიერებაზე მეტად! საკუთარ თავზე მეტად და ყველაფერზე მეტად რაც გამაჩნია. შენ ჩემი სული ხარ არა უფრო მეტი ჩემი სხეულის ნაწილი...ჩემი ლექსები მუზა ჩემი სიმშვიდის მტერი... მე არ შემიდძლია ვიყო შენათან მშვიდად... მე არ შემიძლია შენთახ ახლოს ყოფნა როდესაც ვერ გეხები... შენ ჩემი ცრემლი ხარ ჩემი ტკვილი და ჩემი გრძობა ყოველი ამუსნთქვა და ყოველი ფიქრი....
კრიალოსანზე ჩამოვმარცვლე შენზე ფიქრები
იცი ? არ მახსოვს, როდის გაჩნდა სულში ტკივილი და მერე ცრემლებად ჩამოიღვენთა… როგორ ავაგე შენზე ფიქრით სიყვარულის თეთრი ტაძარი… სრულყოფილება ვაქანდაკე არაფრისაგან და მერე… როცა სული ჩავუდგი, მივხვდი თუ როგორ დავცილდი საწყისს… შემეშინდა სიცარიელის, ძალიან დიდხანს ვუბერე სული ჩამქრალ კოცონს და უკან რომ მოვიხედე, სიმარტოვე დარაჯობდა ჩემი სულის ჩარაზულ კარებს…