Предыдущая публикация
Марди донишманде рузе аз мазраае гузар мекард, ногоҳ чашмам ба деҳқоне афтод, ки бошитоб гандум медаравид.
Ин шахси оқил аз кори деҳқон ҳайратзада буд, чун, ки гандумҳо ба кулли пухта нарасида буданд, дар дохили гандум хушаҳои нав сабзида, шушаҳои пухта ва ҳатто хушаҳои алакай пухтарасиданиз буданд. Ин шахс тоқаташ тоқшуду ба деҳқон гуфт: " Эй деҳқон чаро ин қадар шитоб дори дар ҳоле, ки аз нисф зиёди хушаҳо сабзанд." Марди деҳқон дар ҷавоб ба ин шахс гуфт: " Ман деҳқон нестам ва ин хушаҳониз гандум нестанд ин хушаҳое, ки баъзеашон сабзанд ва баъзеашон зард умри инсонҳо мебошад ва худи ман Фариштаи марг ҳастам ва чун аҷали кадоме даррасид ба мисли ин хушахо хоҳам кард, чи ҷавонбошаду чи пир аз марг гурехта наметавонад.
Як рӯз, шаҳему як рӯз гадо,
Охир биравем зи - н дунë.
Имомов
Хисомиддин
Следующая публикация
Нет комментариев