РАВШАНИ ДАР ШАБИ ТОР( Шарипова 🌿)

Тоҷикистон, Тоҷикистон. Эй замини сангпуш, Дар хаёли ман ту дори, Санги дунёро ба душ. Санги ту дар домани кӯҳ, Санги ту дар ҳалқи дарё, Санги ту дар чашми чашма, Санги ту андар каши роҳ, Рӯи домонат пур аз санг асту санг, Рӯи санги доманат гул мекушояд навбаҳор, Чашмаҳо- пистони покат. Сангҳоят кудакони ширхор. То фарози кӯҳҳоят дидаам, посираҳо - Қитъа китъа шеъҳои сабзу хонову расо. Ворухи ман, порасанги гулкушоят ҳасту бас. Дар китоби санги сабзат,балки як шеъри баҷо! Тоҷикистон, Тоҷикистон, Ман ки фарзанди туям, Сангпайванди туям! Кош рӯзе ман шавам, санги дигар. Дар канори кӯҳи ту бо сангҳоят сарбасар, Кош рӯзе баъди ман, монанди ман, Сангҳои гунгу хомуши ту ояд бар сухан! "Сапедаҳои рузангез" Ҳоҷӣ Абдусамеъ

ҚИССАИ ДАРДНОК. Баъд аз дунё гузаштани падар писари сарватманд Модарашро ба хонаи пиронсолон бурд ва ӯро дар онҷо монд ва худ аз қафои зиндагии зебо ва касрҳои боҳашамати худаш шуд. Ин ноҷавонмард се писар ва як духтар дошт.Хеле шахси молдор буд.Модарашро хело дер хабар мегирифт вақто, ки назди Модараш мерафт бо сардори ин муассисса дидорбинӣ мекард.Аммо Модарашро нодида мерафт. Ин чандсол давом кард. Рӯзе Модар бемор шуда бо марг рӯбарӯ шуд хоҳиш кард, ки писарашро ба наздаш биоранд чунки бо ӯ васияташро кунад. Писарашро хабар доданд, ки Модарат бемор аст туро мехоҳад бинад писар омад назди Модар дид, ки Модараш бо марг рубару шудааст гуфт.....Салом Модар маро хостӣ? Модар ҷавоб дод бале...писар...Модарҷон чи хизмат кунам.....Модар ....мехоҳам дар ин утоқ кондисонер часпони ва як яхдони дигар барои он ки баъзе хуроквориҳо вайрон нашавад биёри, инҷо хело гарм аст ҳама чизҳо зуд вайрон мешавад ва дар гармии тобистон инҷо бе кондисонер хело мушкиласт тоқат карда намешавад...... Писар гуфт Модарҷон инҳоро чаро солҳои пешин нагуфти ва акнун дар бистари марг мегуи...Модар гуфт. Инҳоро барои ту мегуям, ки рӯзе фарзандонат туро, ки оварданд азоб накашӣ....(?)

😢😢😢Дар Ҷопон дар вақти ҷанг ин ҷавон бародари мурдаи худро ҳамл мекард, то ӯро дафн кунад. Сарбозе мутаваҷҷеҳи ӯ шуд ва аз ӯ хост, ки ин кудаки мурдаро бияндозад, то хаста нашавад. Ҷавон посух дод, ки у сангин нест ӯ бародари ман аст. Сарбоз фаҳмид ва гиря кард. Аз он замон ин тасвир ба намоди иттиҳод байни ҷопониҳо табдил ёфтааст. Ай кош ин шиори мо бошад :"Ӯ сангин нест ӯ бародари ман аст "... Ӯ хоҳари ман аст... Агар афтод, ӯро баланд мекунам. Агар хаста шуд, кумакаш мекунам ва агар заъиф шуд аз у ҳимоят мекунам ва ӯ сангин нест. Фикротона дар коммент нависед.👇👇

ДУОИ ПАДАРУ МОДАР Подшоҳе дар айёми ҷавонӣ бе сипар ба ҷанг даромада, ғалаба ба даст меовард. -- Сарбозҳо ва сарлашкарҳои душман хеле хавфнок ва пурзӯранд, сипари моро бо худатон гиред, - мегуфтанд ба ӯ сипохиёнаш. Подшоҳ парво намекард ва хандида бо боварӣ ба ҷанг медаромад. Аз байн солҳо гузаштанд. Ба ҳуҷуми навбатӣ тайёрӣ медиданд. Подшоҳ ба оҳангар сипар сохтанро фармуд. Ахли дарбор дар ҳайрат монда пурсиданд: -- Подшоҳо, барои чӣ ба ҳамин қадар ҷанг бе сипар баромадеду акнун ба як ҳуҷум сипар сохта истодаед? -- Эй дӯстон, сипари ман падару модарам буданд, ки онҳо аз олам гузаштанд. Дуогӯям намонд. Акнун дар дилам ваҳму ҳарос пайдо шуд. Волидонам сипари ман буданд, -- гуфт подшоҳ.

***** Дар ин дунё ҳар он касро, ки гуфтам дӯст душман шуд, Пайи хушбахтиҳо гаштам, тамоми ғусса аз ман шуд. Дилам кард интихоб ёре, ки ӯ қалби раҳиме дошт, Зи тақдири бадам бингар, дилаш фӯлоду оҳан шуд. Гули умеду армонам дар ин савдои навмедон, Хазону хушк гардид, оқибат як даста гулхан шуд. Чу рафтӣ пеши чашмам торикистон гашт ин дунё, Дигар ин зиндагиям аз куҷо як рӯзи равшан шуд. Дилам бишкаст, ҷигар шуд пора, бовар мурд пеши чашм, Кафандӯзам, ки умед аст, кунун мӯҳточи сӯзан шуд. Зи худ бигрезаму дар хеш пинҳон мекунам дардам, Вале акси садои оҳ,и ман бар кӯю барзан шуд. 11.02.19 МАНОНОВА АНИСА

Гар хирад комил шавад, инсон намебинад зиён, Бадтарин душман чӣ бошад одамиро ҷуз забон? Гургҳо даррандаанд, тақдирашон равшан вале, Вой аз он гурге, ки пинҳон аст дар зоти шубон. Қабл аз он ки дил биранҷонӣ, каломатро бисанҷ, Тири рафта барнамегардад ба оғӯши камон. Ҳар чӣ бар худ меписандӣ, гӯй бо дигарон, Фарқ дорад, нозанинам, неш ҷон бо нӯш ҷон. Гар диле бишканӣ, таърифи ҳолат ин шавад, Ҳамчу мурғе, ки қафас бошад барояш осмон. Назди Холиқ бо маният "ман манам" ҳаргиз макун, Мо куҷоем, нуқтае дар нокуҷои кайҳон. © Аҳмад Ҷомӣ

Кош имруз дар барам ман ҳам падар медоштам, Боз як давлат ба худ болои сар медоштам. Бар гурухе аз падардорони бе мехру вафо, Ибрате гардида, худ фарки дигар медоштам. Моли дунё ёфтам лекин наёфтам ман падар, Бо будаш як зиндагии пурсамар медоштам. Зиндагиям бе падар бигзашту маъное надошт, Шоми хуш бо буданаш файзи сахар медоштам. Офтоби зиндагиро нур пошад модарам, Шукри модар, бо падар дурру гухар медоштам. Дида гирён дар рахаш рузе равам ман низ ба хок, Хок бар сар ,эй Наби ,кошо падар медоштам. {Набиҷон Шодиев}

---------- Соли нав ---------- Имрӯз зи мо соле агарчӣ ба сар ояд, Як соли наве аз пайи ӯ пушти дар ояд. Бо тозагиву дабдабаву шаъну шаҳомат, Бо ҳусни барозандаву бо карру фар ояд. Бар ошиқе, ки соли куҳан ранҷҳо кашид, Бошад, ки дар ин сол нигораш ба бар ояд. Бар синае, ки як гуле аз шодӣ нарӯид, Шояд, ки ба гулбоғи умедаш самар ояд. Эй кош, намонад ба ҷаҳон тухми сияҳкор, То сулҳу адолат ба тамоми башар ояд. Ҳар нақшаи нопоки разилони ҷаҳонсӯз, Аз байн талаф ёбаду зеру забар ояд! Порина агар зулмгаре буд, залил бод, Имсол ба ҳар навъи бало ғӯтавар ояд! Соли фараҳу шодӣ расад халқи ҷаҳонро, Фавтад бадиву некиро бар ӯ зафар ояд! Бар халқи ғарибу зи ватан дуру парешон, Як соли пур аз манфиъату босамар ояд! Аз байн равад фитнагару хоину бадкор! Амну сиҳату офият аз бому дар ояд! Хуш бод, касеро, ки ғами халқу ватан хӯрд, "Гар хок бигирад ба кафаш ҳамчу зар ояд!" Оне, ки надорад ба дилаш шавқату раҳме, Бар раҳмати ӯ кай зи Худояш назар ояд?! Арзи суханат пеши касе кун, ки Муродӣ, Аз шарбати ҳарфи ту ба комаш шакар ояд. Бар хирасарон ҷавҳари андеша чи ронӣ, Ҷав махарад оне, ки зи бозори хар ояд! МУРОДИИ ХАТЛОНӢ

ҲАМИН ДУНЁ АЗ ОНИ МОВУ ТУ НЕСТ... Чаро ҳарфи Худоро ҷустуҷу нест, Чаро бо ҳарфи ширин гуфтугӯ нест. Бародар бо бародар рӯ ба рӯ нест, Ҳамин дунё аз они мову ту нест. Зану мардему ё пиру ҷавонем, Ҳама меҳмони ин кӯҳна ҷаҳонем. Агар сад соли дигар зинда монем, Ҳамин дунё аз они мову ту нест. Ҳазорон сарвату давлат бубинем, Гурусна чун фақире дона чинем, Ба охир мо ҳама зери заминем, Ҳамин дунё аз они мову ту нест. Агар боши фалон ибни фалони, Ки охир сар ба хоки тира мони, Аё банда макун асло калони, Ҳамин дунё аз они мову ту нест. Ба давлат одаму соҳиби моли, Ҳамеша зиндаги кун бо ҳалоли, Дар охир мерави ту дасти холи, Ҳамин дунё аз они мову ту нест. Ҳамеша соҳиби дунё Худо аст, Ба дунё ман-мани кардан хато аст, Зи Ҳоким ин суханҳо як нидо аст, Ҳамин дунё аз они мову ту нест. Ҷаҳон аслан аз они мову ту нест