Предыдущая публикация
Танцы Гарадзенскіх Дворыкаў
У гэту нядзелю маем госця, выдатнага вясельнага музыканта з Васілішак.
Акуловіч Антон Янавіч. Нарадзіўся ў в.Кронькі (Шчучынскі раён) ў 1958г.
"...Кагдата я сільна быў... сільна вот натхнёны гэтым... У вёсцы як вяселле было, я залазіў за барабаншчыка і усё глядзеў на пальцы, як граюць гэтыя музыканты... А прыяжджалі музыканты разныя... васнаўном з Воранаўскага раёна... Радунь...Эйшышакі, з Літвы... І потым мой бацька-хрышчоны... ён знаў такога музыканта як Віця Андрашук з Радуні... У мяне якраз канікулы былі паміж 7 і 8-м класам... Ён забраў мяне туда у Радунь... Казаў, ты ў мяне пажывешь, а кАжны вечар пасля работы мы пАйдзем да яго і ён табе пакажа... А ён мне паказваў проста пальцамі... Я пабыў тады тыдзень у яго... КАжны вечар па аднаму танцу, гэта начыная з полькі, абэрка, кракавяка...
...Учуў што, як гралі музыканты... А я як што учую, я тада ужо не здароваюся ні з кім! Неадвлекаюся, закрываю вушы шапкай і лячу дахаты! Каб не забыцца. Сразу заходжу у камору, бяру гармонік і усё! О тады як яго ужо паставіў, тыды я магу адвлекацца з кім угодна..."
Пасля ж з гармоніка, перастроіўся на акардэон і праз усё жыццё і да сённяга дня, як хто запросіць, грае вяселлі, хрэсбіны, выправы, забавы...
Дзе: г.Гродна, Савецкая, 1
Калі: 23.VI .2016 ў 19.00
#tancy_dworykau2019
"...Самы канешна быў азарт - гэта абэрак... Я яшчэ быў малы... Як ужо ігралі знаёмыя музыканты і ішлі адпачываць, яны абычна мне астаўлялі барабаншчыка, казалі: "Тонік, пайграешь можа?"
...А шчас прыяжджаюць некаторыя (музыканты)... Я гавару: так а што у вас...? Там хто-та папрасіў "Sto lat..." У іх інструмента дажа німа з сабою...
...Раньшэ, старэйшыя людзі сядзяць, дзе-та ўдзелішь вніманя: узяў гармонік, пайшоў да іх, яны выбяруць песні, паспяваюць. Яны прычасныя к празніку!
А цяпер на этум вяселлі людзям старэйшым ваапшчэ німа чаго рабіць... Чатыры песні, селі за стол, вылезлі з-за стала, і началася полнасцю якакая-та діскацека, вышла маладёж, рукі паднялі у гору паддаўшыя... І гэтыя (старэйшыя) бедныя людзі ўсе на двор шнюрком... Яны не прычасныя! Яны падарыліся і ужо зара начынаюць думаць, каб як дахаты, дзве гадзіны пасядзеўшы на вяселлі... От які чАсы прыйшлі...
...Польку - (гэта) еслі папросяць такія людзі, хто як та хоча...! Прапацець! Пракруціцца! ... Яно вазможна, вазможна далжно усё вярнуцца... Я шчытаю, што робіцца рукамі, тое незаменіма, далжно быць."
Следующая публикация
Комментарии 1