Предыдущая публикация
------ АЛЛОХ ВА РАСУЛИНИ ЯХШИ КЎРИШ
------
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
« ﺣَﺪَّﺛَﻨَﺎ ﻗُﺘَﻴْﺒَﺔُ ﺑْﻦُ ﺳَﻌِﻴﺪٍ ﺣَﺪَّﺛَﻨَﺎ ﻳَﻌْﻘُﻮﺏُ ﺑْﻦُ ﻋَﺒْﺪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤَﻦِ ﻋَﻦْ ﺃَﺑِﻲ ﺣَﺎﺯِﻡٍ ﻗَﺎﻝَ ﺃَﺧْﺒَﺮَﻧِﻲ ﺳَﻬْﻞُ ﺑْﻦُ ﺳَﻌْﺪٍ ﺭَﺿِﻲَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻋَﻨْﻪُ ﺃَﻥَّ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺻَﻠَّﻰ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ ﻭَﺳَﻠَّﻢَ ﻗَﺎﻝَ ﻳَﻮْﻡَ ﺧَﻴْﺒَﺮَ ﻷُﻋْﻄِﻴَﻦَّ ﻫَﺬِﻩِ ﺍﻟﺮَّﺍﻳَﺔَ ﻏَﺪًﺍ ﺭَﺟُﻼَ ﻳَﻔْﺘَﺢُ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻋَﻠَﻰ ﻳَﺪَﻳْﻪِ ﻳُﺤِﺐُّ ﺍﻟﻠَّﻪَ ﻭَﺭَﺳُﻮﻟَﻪُ ﻭَﻳُﺤِﺒُّﻪُ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻭَﺭَﺳُﻮﻟُﻪُ ﻗَﺎﻝَ ﻓَﺒَﺎﺕَ ﺍﻟﻨَّﺎﺱُ ﻳَﺪُﻭﻛُﻮﻥَ ﻟَﻴْﻠَﺘَﻬُﻢْ ﺃَﻳُّﻬُﻢْ ﻳُﻌْﻄَﺎﻫَﺎ ﻓَﻠَﻤَّﺎ ﺃَﺻْﺒَﺢَ ﺍﻟﻨَّﺎﺱُ ﻏَﺪَﻭْﺍ ﻋَﻠَﻰ ﺭَﺳُﻮﻝِ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺻَﻠَّﻰ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ ﻭَﺳَﻠَّﻢَ ﻛُﻠُّﻬُﻢْ ﻳَﺮْﺟُﻮ ﺃَﻥْ ﻳُﻌْﻄَﺎﻫَﺎ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﺃَﻳْﻦَ ﻋَﻠِﻲُّ ﺑْﻦُ ﺃَﺑِﻲ ﻃَﺎﻟِﺐٍ ﻓَﻘِﻴﻞَ ﻫُﻮَ ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﻳَﺸْﺘَﻜِﻲ ﻋَﻴْﻨَﻴْﻪِ ﻗَﺎﻝَ ﻓَﺄَﺭْﺳَﻠُﻮﺍ ﺇِﻟَﻴْﻪِ ﻓَﺄُﺗِﻲَ ﺑِﻪِ ﻓَﺒَﺼَﻖَ ﺭَﺳُﻮﻝُ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺻَﻠَّﻰ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻋَﻠَﻴْﻪِ ﻭَﺳَﻠَّﻢَ ﻓِﻲ ﻋَﻴْﻨَﻴْﻪِ ﻭَﺩَﻋَﺎ ﻟَﻪُ ﻓَﺒَﺮَﺃَ ﺣَﺘَّﻰ ﻛَﺄَﻥْ ﻟَﻢْ ﻳَﻜُﻦْ ﺑِﻪِ ﻭَﺟَﻊٌ ﻓَﺄَﻋْﻄَﺎﻩُ ﺍﻟﺮَّﺍﻳَﺔَ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻋَﻠِﻲٌّ ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺃُﻗَﺎﺗِﻠُﻬُﻢْ ﺣَﺘَّﻰ ﻳَﻜُﻮﻧُﻮﺍ ﻣِﺜْﻠَﻨَﺎ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﺍﻧْﻔُﺬْ ﻋَﻠَﻰ ﺭِﺳْﻠِﻚَ ﺣَﺘَّﻰ ﺗَﻨْﺰِﻝَ ﺑِﺴَﺎﺣَﺘِﻬِﻢْ ﺛُﻢَّ ﺍﺩْﻋُﻬُﻢْ ﺇِﻟَﻰ ﺍﻹِﺳْﻼﻡِ ﻭَﺃَﺧْﺒِﺮْﻫُﻢْ ﺑِﻤَﺎ ﻳَﺠِﺐُ ﻋَﻠَﻴْﻬِﻢْ ﻣِﻦْ ﺣَﻖِّ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﻓِﻴﻪِ ﻓَﻮَﺍﻟﻠَّﻪِ ﻷَﻥْ ﻳَﻬْﺪِﻱَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﺑِﻚَ ﺭَﺟُﻼَ ﻭَﺍﺣِﺪًﺍ ﺧَﻴْﺮٌ ﻟَﻚَ ﻣِﻦْ ﺃَﻥْ ﻳَﻜُﻮﻥَ ﻟَﻚَ ﺣُﻤْﺮُ ﺍﻟﻨَّﻌَﻢِ »
«Қутайба ибн Саид Яҳқуб ибн Абдурраҳмондан, у Абу Хозимдан, у эса Саҳл ибн Саъддан ривоят қилишича, Пайғамбар с.а.в. Хайбар кунида: «Эртага бу байроқни шундай кишига бераманки, Аллоҳ унинг қўли билан ғалаба беради, у Аллоҳ ва Расулини яхши кўради, Аллоҳ ва Расули ҳам уни яхши кўради», дедилар. Одамлар қайси биримизга берилар экан, деб шовқин-сурон билан кечани ўтказдилар. Тонг отгач, ҳамма Пайғамбар с.а.в.нинг олдиларига жам бўлди. Ҳар бири байроқ менга берилсайди, деб турарди. Пайғамбар с.а.в.: «Али ибн Абу Толиб қаерда?», дедилар. «У кишининг кўзи оғриётган эди», дейилди. Одам юборилиб, олиб келинди. Пайғамбар с.а.в. кўзига туфлаб, дуо қилган эдилар, ўша заҳоти тузалди, гўё аввал оғримагандек бўлиб қолди. Унга байроқни бердилар. Шунда Али: «Эй Аллоҳнинг Пайғамбари, улар ҳам биздек бўлгунларига улар билан жанг қиламан», деди.
Пайғамбар с.а.в.: «Шошмасдан уларнинг жойларига кириб бор, кейин уларни Исломга даъват эт, устларида Аллоҳнинг ҳаққи борлигини баён қил, Аллоҳга қасамки, Аллоҳнинг сен туфайли биргина одамни ҳидоят қилиши сен учун қизил туяларнинг сеники бўлишидан ҳам яхшироқдир», дедилар» (муттафақун алайҳ).
Ибн Ҳиббон ўзининг «саҳиҳ»ида ривоят қилади: «… Урва ибн Масъуд дўстларининг олдига келиб, эй қавм, Аллоҳга қасамки, мен подшоҳларнинг, Кисроларнинг, Қайсарларнинг, Нажжошийнинг олдига вакил бўлиб борганман, аммо Муҳаммад каби асҳоби улуғлайдиган подшоҳни кўрмадим, Аллоҳга қасамки, агар балғам ташласа, улардан бирининг кафтига тушар экан, уни юзи ёки баданига суртиб оларкан, бир ишга буюрса, ошиқиб бажарар эканлар, таҳорат қилса, таҳоратидан ортган сувни талашиб, уришиб кетарканлар, гап бошласа, овозларини пасайтирарканлар, уни улуғлаб унга тик қарамас эканлар, деди».
Муҳаммад ибн Сирин айтади:
« ﺗَﺬَﺍﻛَﺮَ ﺭِﺟَﺎﻝٌ ﻋَﻠَﻰ ﻋَﻬْﺪِ ﻋُﻤَﺮَ t , ﻓَﻜَﺄَﻧَّﻬُﻢْ ﻓَﻀَّﻠُﻮﺍ ﻋُﻤَﺮَ ﻋَﻠَﻰ ﺃَﺑِﻲ ﺑَﻜْﺮٍ ﺭَﺿِﻲَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻋَﻨْﻬُﻤَﺎ , ﻓَﺒَﻠَﻎَ ﺫَﻟِﻚَ ﻋُﻤَﺮَ ﺑْﻦَ ﺍﻟْﺨَﻄَّﺎﺏِ t , ﻓَﻘَﺎﻝَ : ﻭَﺍﻟﻠَّﻪِ ﻟَﻠَﻴْﻠَﺔٌ ﻣِﻦْ ﺃَﺑِﻲ ﺑَﻜْﺮٍ ﺧَﻴْﺮٌ ﻣِﻦْ ﺁﻝِ ﻋُﻤَﺮَ، ﻟَﻘَﺪْ ﺧَﺮَﺝَ ﺭَﺳُﻮﻝُ ﺍﻟﻠَّﻪِ r
ﻟِﻴَﻨْﻄَﻠِﻖَ ﺇِﻟَﻰ ﺍﻟْﻐَﺎﺭِ , ﻭَﻣَﻌَﻪُ ﺃَﺑُﻮ ﺑَﻜْﺮٍ , ﻓَﺠَﻌَﻞَ ﻳَﻤْﺸِﻲ ﺳَﺎﻋَﺔً ﺑَﻴْﻦَ ﻳَﺪَﻳْﻪِ , ﻭَﺳَﺎﻋَﺔً ﺧَﻠْﻔَﻪُ، ﺣَﺘَّﻰ ﻓُﻄِﻦَ ﻟَﻪُ ﺭَﺳُﻮﻝُ ﺍﻟﻠَّﻪِ r , ﻓَﻘَﺎﻝَ : ﻳَﺎ ﺃَﺑَﺎ ﺑَﻜْﺮٍ ﻣَﺎ ﻟَﻚَ ﺗَﻤْﺸِﻲ ﺳَﺎﻋَﺔً ﺑَﻴْﻦَ ﻳَﺪَﻱَّ ﻭَﺳَﺎﻋَﺔً ﺧَﻠْﻔِﻲ؟ ﻓَﻘﺎَﻝَ : ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺃَﺫْﻛُﺮُ ﺍﻟﻄَّﻠَﺐَ ﻓَﺄَﻣْﺸِﻲ ﺧَﻠْﻔَﻚَ، ﺛُﻢَّ ﺃَﺫْﻛُﺮُ ﺍﻟﺮَّﺻَﺪَ ﻓَﺄَﻣْﺸِﻲ ﺑَﻴْﻦَ ﻳَﺪَﻳْﻚَ , ﻓَﻘَﺎﻝَ : ﻳَﺎ ﺃَﺑَﺎ ﺑَﻜْﺮٍ ﻟَﻮْ ﻛَﺎﻥَ ﺷَﻲْﺀٌ ﺃَﺣْﺒَﺒْﺖَ ﺃَﻥْ ﻳَﻜُﻮﻥَ ﺑِﻚَ ﺩُﻭﻧِﻲ؟ ﻗَﺎﻝَ : ﻧَﻌَﻢْ , ﻭَﺍﻟَّﺬِﻱ ﺑَﻌَﺜَﻚَ ﺑِﺎﻟْﺤَﻖِّ , ﻣَﺎ ﻛَﺎﻧَﺖْ ﻟِﺘَﻜُﻮﻥَ ﻣِﻦْ ﻣُﻠِﻤَّﺔٍ ﺇِﻻَّ ﺃَﺣْﺒَﺒْﺖُ ﺃَﻥْ ﺗَﻜُﻮﻥَ ﻟِﻲ ﺩُﻭﻧَﻚَ , ﻓَﻠَﻤَّﺎ ﺍﻧْﺘَﻬَﻴَﺎ ﺇِﻟَﻰ ﺍﻟْﻐَﺎﺭِ , ﻗَﺎﻝَ ﺃَﺑُﻮ ﺑَﻜْﺮٍ : ﻣَﻜَﺎﻧَﻚَ ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ , ﺣَﺘَّﻰ ﺃَﺳْﺘَﺒْﺮِﺉَ ﻟَﻚَ ﺍﻟْﻐَﺎﺭَ , ﻓَﺪَﺧَﻞَ ﻭَﺍﺳْﺘَﺒْﺮَﺃَﻩُ , ﺣَﺘَّﻰ ﺇِﺫَﺍ ﻛَﺎﻥَ ﻓِﻲ ﺃَﻋْﻼَﻩُ ﺫَﻛَﺮَ ﺃَﻧَّﻪُ ﻟَﻢْ ﻳَﺴْﺘَﺒْﺮِﺉْ ﺍﻟْﺠُﺤْﺮَ , ﻓَﻘَﺎﻝَ : ﻣَﻜَﺎﻧَﻚَ ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ , ﺣَﺘَّﻰ ﺃَﺳْﺘَﺒْﺮِﺉَ ﺍﻟْﺠُﺤْﺮَ , ﻓَﺪَﺧَﻞَ ﻭَﺍﺳْﺘَﺒْﺮَﺃَﻩُ , ﺛُﻢَّ ﻗَﺎﻝَ : ﺍﻧْﺰِﻝْ ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ , ﻓَﻨَﺰَﻝَ , ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻋُﻤَﺮُ : ﻭَﺍﻟَّﺬِﻱ ﻧَﻔْﺴِﻲ ﺑِﻴَﺪِﻩِ ﻟَﺘِﻠْﻚَ ﺍﻟﻠَّﻴْﻠَﺔُ ﺧَﻴْﺮٌ ﻣِﻦْ ﺁﻝِ ﻋُﻤَﺮَ »
«Умар р.а. нинг замонида бир неча кишилар тортишиб қолиб, Умарни Абу Бакрдан афзал кўргандек бўлиб қолдилар. Бу хабар Умарга етиб келганида: «Аллоҳга қасамки, Абу Бакрнинг бир кечаси Умар сулоласидан ҳам яхшироқ», деди. Пайғамбар с.а.в. ғорга чиқиб бораётганларида Абу Бакр у киши билан бирга эдилар. Бир соат Расул с.а.в.нинг олдиларида юрсалар, бир соат орқаларида юрардилар. Буни сезган Пайғамбар с.а.в.: «Нега бир соат олдимда, яна бир соат орқамда юрибсан?», дедилар. Шунда Абу Бакр: «Эй Аллоҳнинг Пайғамбари, уларнинг қидириб келаётганларини эслаганимда ортингизда, пистирма борлигини эслаганимда олдингизда юрдим», дедилар.
Пайғамбар с.а.в.: «Эй Абу Бакр, менсиз фақат ўзингга бирон нарса бўлишини хоҳлайсанми?», дедилар. Абу Бакр: «Ҳа, сизни ҳақ билан юборган зотга қасамки, қандай мусибат бўлмасин, унинг сизсиз фақат ўзимга бўлишини хоҳлайман», дедилар. ғорга етишгач, Абу Бакр: «Эй Расулуллоҳ тўхтаб туринг, ғорни сиз учун тозалаб чиқай», деб кириб, тозалаб чиқдилар. Энг юқорисига боришгач, бир уяни тозаламаганликлари эсларига тушиб: «Эй Аллоҳнинг Пайғамбари, тўхтаб туринг, шу уяни ҳам тозалаб чиқай», деб кириб, тозалаб чиқдилар. Кейин: «Марҳамат қилинг, эй Расулуллоҳ» дедилар ва Пайғамбар с.а.в. марҳамат қилдилар». Умар айтади: «Жоним Унинг қўлида бўлган зотга қасамки, ўша кеча Умар сулоласидан ҳам яхшироқдир». Бу мақбул мурсал ҳадисдир.
Анас ибн Молик айтади:
« ﺃَﻥَّ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ r ﺃُﻓْﺮِﺩَ ﻳَﻮْﻡَ ﺃُﺣُﺪٍ ﻓِﻲ ﺳَﺒْﻌَﺔٍ ﻣِﻦْ ﺍﻷَﻧْﺼَﺎﺭِ , ﻭَﺭَﺟُﻠَﻴْﻦِ ﻣِﻦْ ﻗُﺮَﻳْﺶٍ , ﻓَﻠَﻤَّﺎ ﺭَﻫِﻘُﻮﻩُ ﻗَﺎﻝَ : ﻣَﻦْ ﻳَﺮُﺩُّﻫُﻢْ ﻋَﻨَّﺎ ﻭَﻟَﻪُ ﺍﻟْﺠَﻨَّﺔُ , ﺃَﻭْ ﻫُﻮَ ﺭَﻓِﻴﻘِﻲ ﻓِﻲ ﺍﻟْﺠَﻨَّﺔِ , ﻓَﺘَﻘَﺪَّﻡَ ﺭَﺟُﻞٌ ﻣِﻦْ ﺍﻷَﻧْﺼَﺎﺭِ , ﻓَﻘَﺎﺗَﻞَ ﺣَﺘَّﻰ ﻗُﺘِﻞَ , ﺛُﻢَّ ﺭَﻫِﻘُﻮﻩُ ﺃَﻳْﻀًﺎ , ﻓَﻘَﺎﻝَ : ﻣَﻦْ ﻳَﺮُﺩُّﻫُﻢْ ﻋَﻨَّﺎ ﻭَﻟَﻪُ ﺍﻟْﺠَﻨَّﺔُ , ﺃَﻭْ ﻫُﻮَ ﺭَﻓِﻴﻘِﻲ ﻓِﻲ ﺍﻟْﺠَﻨَّﺔِ , ﻓَﺘَﻘَﺪَّﻡَ ﺭَﺟُﻞٌ ﻣِﻦْ ﺍﻟْﺄَﻧْﺼَﺎﺭِ , ﻓَﻘَﺎﺗَﻞَ ﺣَﺘَّﻰ ﻗُﺘِﻞَ , ﻓَﻠَﻢْ ﻳَﺰَﻝْ ﻛَﺬَﻟِﻚَ ﺣَﺘَّﻰ ﻗُﺘِﻞَ ﺍﻟﺴَّﺒْﻌَﺔُ , ﻓَﻘَﺎﻝَ ﺭَﺳُﻮﻝُ ﺍﻟﻠَّﻪِ r
ﻟِﺼَﺎﺣِﺒَﻴْﻪِ : ﻣَﺎ ﺃَﻧْﺼَﻔْﻨَﺎ ﺃَﺻْﺤَﺎﺑَﻨَﺎ »
« Уҳуд кунида Пайғамбар с.а.в. етти нафар ансорий ва икки нафар қурайший саҳобалари билан яккаланиб
қолдилар. Душман қувиб келарди. Шунда Пайғамбар с.а.в.: «Ким душманни қайтарса, унга жаннат ёки у жаннатдаги ҳамроҳим бўлади», дедилар. Ансорлардан бири олдинга чиқиб, то ўлдирилгунга қадар жанг қилди. Душман яна қувиб келарди. Пайғамбар с.а.в. яна ўша гапни такрорладилар. Ансорлардан яна бири олдинга чиқиб, то ўлдирилгунга қадар жанг қилди. Шу тахлит етти киши ўлдирилди. Шунда Пайғамбар с.а.в. қолган икки саҳобаларига: «Дўстларимизга инсоф қилмадик», дедилар». (Муслим).
Абдуллоҳ ибн Ҳишом айтади:
« ﻛُﻨَّﺎ ﻣَﻊَ ﺍﻟﻨَّﺒِﻲِّ r , ﻭَﻫُﻮَ ﺁﺧِﺬٌ ﺑِﻴَﺪِ ﻋُﻤَﺮَ ﺑْﻦِ ﺍﻟْﺨَﻄَّﺎﺏِ , ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻟَﻪُ ﻋُﻤَﺮُ : ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﻷَﻧْﺖَ ﺃَﺣَﺐُّ ﺇِﻟَﻲَّ ﻣِﻦْ ﻛُﻞِّ ﺷَﻲْﺀٍ ﺇِﻻَّ ﻣِﻦْ ﻧَﻔْﺴِﻲ , ﻓَﻘَﺎﻝَ ﺍﻟﻨَّﺒِﻲُّ r : ﻻَ , ﻭَﺍﻟَّﺬِﻱ ﻧَﻔْﺴِﻲ ﺑِﻴَﺪِﻩِ , ﺣَﺘَّﻰ ﺃَﻛُﻮﻥَ ﺃَﺣَﺐَّ ﺇِﻟَﻴْﻚَ ﻣِﻦْ ﻧَﻔْﺴِﻚَ , ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻟَﻪُ ﻋُﻤَﺮُ : ﻓَﺈِﻧَّﻪُ ﺍﻵﻥَ , ﻭَﺍﻟﻠَّﻪِ ﻷَﻧْﺖَ ﺃَﺣَﺐُّ ﺇِﻟَﻲَّ ﻣِﻦْ ﻧَﻔْﺴِﻲ , ﻓَﻘَﺎﻝَ ﺍﻟﻨَّﺒِﻲُّ r : ﺍﻵﻥَ ﻳَﺎ ﻋُﻤَﺮُ »
«Пайғамбар с.а.в. билан бирга эдик. У киши Умар ибн Хаттобнинг қўлини ушлаб олгандилар. Умар у кишига: «Эй Аллоҳнинг Пайғамбари, сиз менга ҳамма нарсадан маҳбуброқсиз, фақат ўзимдан эмас», деди. Пайғамбар с.а.в.: «Йўқ, жоним Унинг қўлида бўлган зотга қасамки, то сенга ўзингдан ҳам маҳбуброқ бўлмагунимча бўлмайди», дедилар. Шунда Умар: «Мана энди, ҳозир, Аллоҳга қасамки, сиз менга ўзимдан ҳам маҳбуброқсиз», деди. Пайғамбар с.а.в.: «Ана энди бўлди, эй Умар», дедилар». (Бухорий).
Муслимнинг шарҳида Нававий Пайғамбар с.а.в.ни яхши кўришнинг маъноси ҳақида Абу Сулаймон Ҳитобийдан нақл қилади: «… То менга итоат қилишда жонингни бермагунингча ва гарчи сени ҳалокатга олиб борса ҳам ўз хоҳишингдан кўра менинг розилигимни афзал кўрмагунингча, менга бўлган муҳаббатинг тасдиқланмайди».
Ибн Сирин ривоят қилади: «Мен Убайдага:
« ﻋِﻨْﺪَﻧَﺎ ﻣِﻦْ ﺷَﻌَﺮِ ﺍﻟﻨَّﺒِﻲِّ r , ﺃَﺻَﺒْﻨَﺎﻩُ ﻣِﻦْ ﻗِﺒَﻞِ ﺃَﻧَﺲٍ ﺃَﻭْ ﻣِﻦْ ﻗِﺒَﻞِ ﺃَﻫْﻞِ ﺃَﻧَﺲٍ , ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻷَﻥْ ﺗَﻜُﻮﻥَ ﻋِﻨْﺪِﻱ ﺷَﻌَﺮَﺓٌ ﻣِﻨْﻪُ ﺃَﺣَﺐُّ ﺇِﻟَﻲَّ ﻣِﻦْ ﺍﻟﺪُّﻧْﻴَﺎ ﻭَﻣَﺎ ﻓِﻴﻬَﺎ »
«Бизда Пайғамбар с.а.в.нинг сочларидан бор, уни Анас ёки Анаснинг оиласидан олганмиз», дедим. Шунда у: «Мен учун ўшандан бир тола бўлишлиги дунёю, ундаги нарсалардан маҳбуброқдир», деди». (Бухорий).
Оиша y ривоят қилади:
«… ﻓَﺘَﻜَﻠَّﻢَ ﺃَﺑُﻮ ﺑَﻜْﺮٍ ﻓَﻘَﺎﻝَ : ﻭَﺍﻟَّﺬِﻱ ﻧَﻔْﺴِﻲ ﺑِﻴَﺪِﻩِ , ﻟَﻘَﺮَﺍﺑَﺔُ ﺭَﺳُﻮﻝِ ﺍﻟﻠَّﻪِ r ﺃَﺣَﺐُّ ﺇِﻟَﻲَّ ﺃَﻥْ ﺃَﺻِﻞَ ﻣِﻦْ ﻗَﺮَﺍﺑَﺘِﻲ »
«... Абу Бакр гапириб туриб: «Жоним Унинг қўлида бўлган зотга қасамки, менга Пайғамбар с.а.в.нинг яқинлиги мен учун ўз қариндошларимнинг борди-келдисидан ҳам маҳбуброқдир», деди» (Бухорий).
Оиша y ривоят қилади:
« ﺟَﺎﺀَﺕْ ﻫِﻨْﺪٌ ﺑِﻨْﺖُ ﻋُﺘْﺒَﺔَ ﻗَﺎﻟَﺖْ : ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﻣَﺎ ﻛَﺎﻥَ ﻋَﻠَﻰ ﻇَﻬْﺮِ ﺍﻷَﺭْﺽِ ﻣِﻦْ ﺃَﻫْﻞِ ﺧِﺒَﺎﺀٍ ﺃَﺣَﺐُّ ﺇِﻟَﻲَّ ﺃَﻥْ ﻳَﺬِﻟُّﻮﺍ ﻣِﻦْ ﺃَﻫْﻞِ ﺧِﺒَﺎﺋِﻚَ , ﺛُﻢَّ ﻣَﺎ ﺃَﺻْﺒَﺢَ ﺍﻟْﻴَﻮْﻡَ ﻋَﻠَﻰ ﻇَﻬْﺮِ ﺍﻷَﺭْﺽِ ﺃَﻫْﻞُ ﺧِﺒَﺎﺀٍ ﺃَﺣَﺐَّ ﺇِﻟَﻲَّ ﺃَﻥْ ﻳَﻌِﺰُّﻭﺍ ﻣِﻦْ ﺃَﻫْﻞِ ﺧِﺒَﺎﺋِﻚَ …»
«Утбанинг қизи Ҳинд келиб: «Эй Аллоҳнинг Пайғамбари, мен учун ер юзида сенинг чодиринг аҳлини хор бўлишидан кўра маҳбуброқ нарса йўқ эди, бугунга келиб, мен учун ер юзида сенинг чодиринг аҳлини азиз бўлишидан кўра маҳбуброқ нарса йўқ ...», деди» (муттафақун алайҳ).
Ториқ ибн Шиҳоб ибн Масъуднинг шундай деганини эшитдим, дейди:
« ﺷَﻬِﺪْﺕُ ﻣَﻊَ ﺍﻟْﻤِﻘْﺪَﺍﺩِ ﺑْﻦِ ﺍﻷَﺳْﻮَﺩِ ﻣَﺸْﻬَﺪًﺍ , ﻷَﻥْ ﺃَﻛُﻮﻥَ ﺻَﺎﺣِﺒَﻪُ ﺃَﺣَﺐُّ ﺇِﻟَﻲَّ ﻣِﻤَّﺎ ﻋُﺪِﻝَ ﺑِﻪِ , ﺃَﺗَﻰ ﺍﻟﻨَّﺒِﻲَّ
r , ﻭَﻫُﻮَ ﻳَﺪْﻋُﻮ ﻋَﻠَﻰ ﺍﻟْﻤُﺸْﺮِﻛِﻴﻦَ , ﻓَﻘَﺎﻝَ : ﻻَ ﻧَﻘُﻮﻝُ ﻛَﻤَﺎ ﻗَﺎﻝَ ﻗَﻮْﻡُ ﻣُﻮﺳَﻰ } ﺍﺫْﻫَﺐْ ﺃَﻧْﺖَ ﻭَﺭَﺑُّﻚَ ﻓَﻘَﺎﺗِﻼَ
{ , ﻭَﻟَﻜِﻨَّﺎ ﻧُﻘَﺎﺗِﻞُ ﻋَﻦْ ﻳَﻤِﻴﻨِﻚَ , ﻭَﻋَﻦْ ﺷِﻤَﺎﻟِﻚَ , ﻭَﺑَﻴْﻦَ ﻳَﺪَﻳْﻚَ , ﻭَﺧَﻠْﻔَﻚَ , ﻓَﺮَﺃَﻳْﺖُ ﺍﻟﻨَّﺒِﻲَّ r ﺃَﺷْﺮَﻕَ ﻭَﺟْﻬُﻪُ ﻭَﺳَﺮَّﻩُ , ﻳَﻌْﻨِﻲ ﻗَﻮْﻟَﻪُ »
«Мен Миқдод ибн Асвад шундай ишига гувоҳ бўлдимки, у ишнинг эгаси бўлиш мен учун ўша билан тенг келадиган ишдан ҳам маҳбуброқдир. У Пайғамбар с.а.в.нинг олдиларига келганида, у киши мушрикларни дуои бад қилаётган эдилар. Шунда у: «Биз Мусонинг қавмига
ўхшаб, « Сен Раббинг билан бориб урушавер », [5:24] демаймиз. Аксинча, сизнинг ўнг томонингизда ҳам, чап томонингизда ҳам, ортингизда ҳам, олдингизда ҳам туриб, жанг қиламиз», деди. Бу гапдан Пайғамбар с.а.в.нинг хурсанд бўлиб, юзлари ёришиб кетганини кўрдим» (Бухорий).
Оиша y ривоят қилишича, Саъд р.а. шундай деди:
« ﺍﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﺇِﻧَّﻚَ ﺗَﻌْﻠَﻢُ ﺃَﻧَّﻪُ ﻟَﻴْﺲَ ﺃَﺣَﺪٌ ﺃَﺣَﺐَّ ﺇِﻟَﻲَّ ﺃَﻥْ ﺃُﺟَﺎﻫِﺪَﻫُﻢْ ﻓِﻴﻚَ ﻣِﻦْ ﻗَﻮْﻡٍ ﻛَﺬَّﺑُﻮﺍ ﺭَﺳُﻮﻟَﻚَ r
ﻭَﺃَﺧْﺮَﺟُﻮﻩُ …»
«Эй Аллоҳим, бошқа қавмлардан кўра Пайғамбарингни ёлғончига чиқариб ҳайдаган қавмга қарши Сенинг йўлингда жиҳод қилишни кўпроқ ёқтиришимни Ўзинг яхши биласан...»
(муттафақун алайҳ).
Абу Ҳурайрадан ривоят қилинишича, Самома ибн Асол шундай деди:
« ﻳَﺎ ﻣُﺤَﻤَّﺪُ , ﻭَﺍﻟﻠَّﻪِ , ﻣَﺎ ﻛَﺎﻥَ ﻋَﻠَﻰ ﺍﻷَﺭْﺽِ ﻭَﺟْﻪٌ ﺃَﺑْﻐَﺾَ ﺇِﻟَﻲَّ ﻣِﻦْ ﻭَﺟْﻬِﻚَ , ﻓَﻘَﺪْ ﺃَﺻْﺒَﺢَ ﻭَﺟْﻬُﻚَ ﺃَﺣَﺐَّ ﺍﻟْﻮُﺟُﻮﻩِ ﺇِﻟَﻲَّ , ﻭَﺍﻟﻠَّﻪِ , ﻣَﺎ ﻛَﺎﻥَ ﻣِﻦْ ﺩِﻳﻦٍ ﺃَﺑْﻐَﺾَ ﺇِﻟَﻲَّ ﻣِﻦْ ﺩِﻳﻨِﻚَ , ﻓَﺄَﺻْﺒَﺢَ ﺩِﻳﻨُﻚَ ﺃَﺣَﺐَّ ﺍﻟﺪِّﻳﻦِ ﺇِﻟَﻲَّ , ﻭَﺍﻟﻠَّﻪِ , ﻣَﺎ ﻛَﺎﻥَ ﻣِﻦْ ﺑَﻠَﺪٍ ﺃَﺑْﻐَﺾُ ﺇِﻟَﻲَّ ﻣِﻦْ ﺑَﻠَﺪِﻙَ , ﻓَﺄَﺻْﺒَﺢَ ﺑَﻠَﺪُﻙَ ﺃَﺣَﺐَّ ﺍﻟْﺒِﻼَﺩِ ﺇِﻟَﻲَّ …»
«Эй Муҳаммад, Аллоҳга қасамки, мен учун ер юзида сизнинг юзингиздан кўра ёқимсизроқ юз йўқ эди, мана энди у менга энг ёқимли юзга айланди, Аллоҳга қасамки, мен учун сизнинг динингиздан кўра ёқимсизроқ дин йўқ эди, мана энди у менга энг ёқимли динга айланди. Аллоҳга қасамки, мен учун сизнинг юртингиздан кўра ёқимсизроқ юрт йўқ эди, мана энди у менга энг ёқимли юртга айланди...»
(муттафақун алайҳ).
Следующая публикация
Нет комментариев