Դու' իմ հավերժի հոմանիշ, Դու' անսկիզբ իմ անվերջություն, Քո' մեջ ես գտել եմ ` այնպիսի մեկին, Ով `և փրկություն է , և կործանում... Քեզ անվերջ կարելի է ներշնչել ` ու կգաս... Քեզ սպասելը նման է անհագ կարոտի, Քեզ սիրելն ` արվեստ է , որ կա, Դու ես արարումը սիրո արվեստի: Եվ չկա քո մեջ ` ոսկե միջինը, Դու' կամ կառուցում ես , Կամ հիմնատակ քանդում. Ու , թե պիտի քանդվեմ ես հիմա ` Թող չկառուցվեմ ` ուրիշի ձեռքում...
Տգիտությունը ՝ անմշակ մի ծառ է, որն ունի երկու ճյուղ: Մեկն ավելի քան վստահ է, Որ շատ գիրք կարդալով ՛ ամենախելացին կդառնա , Մյուսնել վստահ է , Որ այդ գրքերում ՝ խելացի ոչինչ չկա…
Սա մի սերունդ է ` Ով վիքիպեդիայի գոյությանը Ավելի շատ է հավատում, Ավելի շատ է տեղ տալիս նրան ` Քան Աստվածաշնչի զորությանը։ Սա մի սերունդ է ` Ովքեր գոռում են միաբերան ` Թե աշխարհիս վրա սերն է պակասել, Չհասկանալով, որ առանց հավատք` Սերն ինքնին ՝ ոչինչ չարժե։ Դու` նախ պետք է հավատաս մարդուն, Որ հավատաս սիրո գոյությանը. Առանց հավատք` սեր չի լինում, Եվ աշխարհիս վրա ` հավատքն է պակաս։
Չկա անվերջանալի մի բան ` Որից հավերժ կարելի է Երջանկություն քաղել... Դու երջանիկ ես ` Մի' պահ, Մի' գիշեր… Եվ մի' ակնթարթ... Եվ արդարացված չէ` Բաժանումը նրանց ՝ Ովքեր նույն հոտն ունեն, Ու նույն հոգին…
Դու հորինվածք , Սիրային մի' վեպ` Ում այդպես էլ չկարդացի... Արի՜, որ Քո' Գոյությամբ` հորինածիս՝ իմաստ գտնեմ… Ես պիտի գա'լդ այնքա՜ն սիրեմ, Որ գնալուց` ավերակ դառնամ... Արի՜ սրտով միաձուլվենք, Ու երակներով կապվենք իրար։ Արի՜, որ շունչս` քեզնով լիանա, Արի՜ թթվածին բեր' Ի'մ անօդ կյանքին։ Արի՜, որ երբեք` անքեզ չմնամ… Սամ. Հարությունյան
Ես, որ կատարելության մեջ՛ թերություն էի գտնում, Քո մեջ ինչո՞ւ թերություն չգտա... Այո՛. քեզ ամեն ինչ կարելի' է, Միայն թե անունս բարձրաձայն չտաս... Իմ գլխում տարբեր մտքեր են հիմա, Բայց բոլորը սկսվում են քեզնից... Ես, որ երազել եմ մեկի տունը դառնալ, Իմ տան դռները փակել եմ ընդմիշտ...
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 9
Դու' անսկիզբ իմ անվերջություն,
Քո' մեջ ես գտել եմ ` այնպիսի մեկին,
Ով `և փրկություն է , և կործանում...
Քեզ անվերջ կարելի է ներշնչել ` ու կգաս...
Քեզ սպասելը նման է անհագ կարոտի,
Քեզ սիրելն ` արվեստ է , որ կա,
Դու ես արարումը սիրո արվեստի:
Եվ չկա քո մեջ ` ոսկե միջինը,
Դու' կամ կառուցում ես ,
Կամ հիմնատակ քանդում.
Ու , թե պիտի քանդվեմ ես հիմա `
Թող չկառուցվեմ ` ուրիշի ձեռքում...
որն ունի երկու ճյուղ:
Մեկն ավելի քան վստահ է,
Որ շատ գիրք կարդալով ՛
ամենախելացին կդառնա ,
Մյուսնել վստահ է ,
Որ այդ գրքերում ՝ խելացի ոչինչ չկա…
Երազներ կան ,
Որից արթնանալ չենք ուզում...
Ով վիքիպեդիայի գոյությանը
Ավելի շատ է հավատում,
Ավելի շատ է տեղ տալիս նրան `
Քան Աստվածաշնչի զորությանը։
Սա մի սերունդ է `
Ովքեր գոռում են միաբերան `
Թե աշխարհիս վրա սերն է պակասել,
Չհասկանալով, որ առանց հավատք`
Սերն ինքնին ՝ ոչինչ չարժե։
Դու` նախ պետք է հավատաս մարդուն,
Որ հավատաս սիրո գոյությանը.
Առանց հավատք` սեր չի լինում,
Եվ աշխարհիս վրա ` հավատքն է պակաս։
Որից հավերժ կարելի է
Երջանկություն քաղել...
Դու երջանիկ ես `
Մի' պահ,
Մի' գիշեր…
Եվ մի' ակնթարթ...
Եվ արդարացված չէ`
Բաժանումը նրանց ՝
Ովքեր նույն հոտն ունեն,
Ու նույն հոգին…
Սիրային մի' վեպ`
Ում այդպես էլ չկարդացի...
Արի՜, որ Քո' Գոյությամբ`
հորինածիս՝ իմաստ գտնեմ…
Ես պիտի գա'լդ այնքա՜ն սիրեմ,
Որ գնալուց` ավերակ դառնամ...
Արի՜ սրտով միաձուլվենք,
Ու երակներով կապվենք իրար։
Արի՜, որ շունչս` քեզնով լիանա,
Արի՜ թթվածին բեր'
Ի'մ անօդ կյանքին։
Արի՜, որ երբեք` անքեզ չմնամ…
Սամ. Հարությունյան
Բայց բովանդակությունդ չեմ հասկացել…
Կա՛մ՝ նման բոլորին.
Ընտրությունը քոնն է…
թերություն էի գտնում,
Քո մեջ ինչո՞ւ թերություն չգտա...
Այո՛. քեզ ամեն ինչ կարելի' է,
Միայն թե անունս բարձրաձայն չտաս...
Իմ գլխում տարբեր մտքեր են հիմա,
Բայց բոլորը սկսվում են քեզնից...
Ես, որ երազել եմ մեկի տունը դառնալ,
Իմ տան դռները փակել եմ ընդմիշտ...