Нясимя Сабитова

ӨЧ ТЕЛӘК

Борын-борын заманда түгел. Егерме ел элек булган хәл. “Кеше ышанмастайны чын булса да сөйләмә, – дисәләр дә, мин сөйләргә булдым. Тыныч тормышта да армиядән үлеп кайтучылар булган. Сугыштан бер тапкыр да яраланмыйча кайтучылар да.Бик гыйбрәтле хәл, күп кенә Аналарның күңелендә өмет уятыр дип ышанам. Саулыгы какшады Ананың соңгы вакытта. Хәле юк, тик торганда да тирли, гел ятып кына торасы килә. Соңгы вакытта тамагына да ризык үтми. Авылның “филшере” килеп укол салып йөри дә йөрүен. Аның белән генә узмас ахры. “Филшер” кыз да: –Апа, районга алып барып күрсәтим, бавырыңны тикшертик, йөзләрең бик саргайды, – дигән иде. Ана риза булмады. “Яшәгән кадәр яшәсәм дә бу тормыштан туеп