Предыдущая публикация
Sübhün ala-qaranlığnda təkəmseyrək ötüb keçən maşınların gur işığı düşdükcə yastandığı çalğusunun sapı şümşad kimi parlayırdı.
Yaşlı qadın küçədə ondan başqa heç kimin omadığını dəqiq bilsə də, böyük bir qəbahət iş görəcəkmiş kimi bir sağa-bir sola, bir yuxarı, bir aşağı baxaraq diqqətlə ətrafı dinşəməyə başladı. Ən uzaq səsyetəndə belə sanki çox mahir bir dirijorun çubuq işarələri ilə ustalıqla idarə olunduğundan bir-birinə qarışmadan aydın eşidilən quşların ecaskar səsindən başqa heç nə yox idi. Gözü şəffaf polietilen torbaya sataşdıqca Ay Günəşdən işıq alırmış kimi parlaqlığı hiss olunacaq dərəcədə artırdı. Başını qaldırıb eyvanlara bir də baxdı. “Yəqin kimsə lap elə indicə atıb”, – düşüncəsi ilə gözlərinin qabağına
Следующая публикация
Нет комментариев