" Ցավտ տանեմ"

Հայի սրտից բխած խոսքեր,
Ցավը եթե չունես նույնիսկ,
Ու չի էլ գա,այն քեզ մոտիկ։
Սա լոկ խոսք չէ,այլ օրհնանք է։
Աշխարհում կան շատ լեզուներ,
Անգլերեն,հնդկերեն,ու չինարեն,
Ունեն տարածք,մեծ ծավալներ,
Այնտեղ չգիտեն սուրբ հայերեն։
Չկա նաեւ այս խոսքն հայի,
Որը բխում է հոգուց բարի,
"Ցավտ տանեմ" ասում եմ քեզ,
"Ցավտ տանեմ "ասում ես հեզ։
Թե եղել է մի քիչ նախանձ,
Կամ գժտություն, թեև չանցած,
Կմոռացվի նույն այդ պահին,
Ու կների հայը հային։
Աշխարհում չկա,ոչ մի լեզու,
Այս բառերով համեմվելու,
Աշխարհում չկա,ոչ մի լեզու,
Իմ մայր լեզվից,մայր լինելու։
8.08.2024թ.Մ.Մանուկյան։