Предыдущая публикация
📌 Ҳадиси рӯз
Паёмбари акрам ﷺ фармуданд:
" اُذْكُرُوا مَحَاسِنَ مَوْتَاكُمْ، وَكُفُّوا عَنْ مَسَاوِئِهِمْ" .
"Хубиҳои мурдагонатонро ёд кунед ва аз айбҳои онҳо чашмпуши намоед".
(Сунани Абу Довуд 4900, Ҳоким 1/385)
Ин ҳадис дар бораи муҳим ва амиқи эҳтиром ва меҳрубонӣ нисбат ба мурдагон ишора мекунад. Вай таъкид мекунад, ки мо бояд хубиҳои одамонро, ки гузаштаанд, ёд кунем ва дар бораи айбҳои онҳо гап назанем.
Шарҳи ҳадис:
1. Эҳтиром ба мурдагон:
Ҳадис моро даъват мекунад, ки ба мурдагон эҳтиром гузорем. Ин маънои онро дорад, ки ҳатто пас аз марг, одамон бояд бо меҳрубонӣ ва эҳтиром ёд шаванд.
2. Фоида аз зикри хубиҳо:
Вақте ки мо хубиҳои мурдагонро ёд мекунем, ин на танҳо барои онҳо, балки барои худи мо низ фоидаовар аст. Ин ба мо кӯмак мекунад, ки дар муносибатҳоямон бо дигарон, ҳамеша ба некӣ ва хислатҳои хуб диққат диҳем.
3. Чашмпӯшӣ аз айбҳо:
Ин дастур барои моро даъват мекунад, ки айбҳои мурдагонро фаромӯш кунем. Ҳар кас хатоҳо ва камбудиҳо дорад, ва таъкид кардани онҳо баъд аз марг метавонанд муносибатҳои иҷтимоии моро осеб занад.
4. Маънои иҷтимоӣ:
Ин ҳадис инчунин ба фарҳанги ҷомеа ишора мекунад, ки дар он эҳтиром ва меҳрубонӣ ба одамон, ҳатто пас аз марг, муҳим аст. Ин метавонад боиси мустаҳкам шудани равобити иҷтимоӣ ва кам кардани кинаву адоват дар байни мардум гардад.
5. Тасвири нек:
Вақте ки мо хубиҳоро ёд мекунем, ин на танҳо хотираи некро нигоҳ медорад, балки метавонад барои дигарон низ намунаи хубе бошад.
| Хулоса:
Ин ҳадис дар маҷмӯъ таълим медиҳад, ки мо бояд бо меҳрубонӣ ва эҳтиром бо мурдагон муносибат кунем ва дар хотир нигоҳ доштани хубиҳои онҳо моро ба инсонҳои беҳтар табдил медиҳад.
🔹Моро пайгири кунед https://t.me/Madrasa_Hanafiya
Следующая публикация
Нет комментариев