Ин махлуқи хурд бо торҳои нозуку устувораш ҷаҳони моро ба ҳайрат меорад. Ҳар як тор, ки анкабут мебофад, ба мисли як ҳикматест, ки ба мо меомӯзад: барои сохтани чизи бузург, бояд сабр, кӯшиш ва боварӣ ба қувваи худ дошта бошем.
Анкабут намоиши зиндаи он аст, ки ҳар саъй, ҳар қадам, ҳар лаҳзаи меҳнат метавонад як асоси мустаҳкам барои оянда бошад. Ҳатто агар тори он шикаста шавад ҳам, ин махлуқ ҳамон лаҳза дубора ба сохтани тор шурӯъ мекунад. Ин нишон медиҳад, ки зиндагӣ на бо шикастҳо, балки бо тавоноии бозгашт ва аз нав оғоз кардан маъно пайдо мекунад.
Тори анкабут ҳамзамон рамзи мувозинат аст. Ҳар як нӯки он ба ҳамдигар пайваст аст, гӯё ки ба мо ёд медиҳад, ки дар зиндагӣ ҳама чиз ба ҳам пайваст аст. Мо бояд ҳар як пайванди зиндагии худро эҳтиёт кунем ва боварӣ дошта бошем, ки ҳар як амал таъсири худро хоҳад дошт.
Анкабут ба мо меомӯзад, ки ҳарчанд зиндагӣ метавонад шикаста шавад, аммо бо ирода ва сабр, мо метавонем боз ҳам зеботар ва устувортар созем. Пас, ҳар гоҳе ки бо мушкилот рӯ ба рӯ мешавем, анкабутро ба ёд оварем ва аз он илҳом гирем.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 2
Мурча мизбондор шуд бахри Сулаймон наби.
Анкабуте!
Мире як гӯшае тор мизане, ҳамӯнҷо мимуне, луқма худеш ба наздеш миое.