Предыдущая публикация
Шаҳримда ёнма-ён икки гўша бор, Бирови
бозору бирови мозор.
Бир ёнда тинчимас шовқину сурон, Бир ёнда
абадий жимжитлик ҳоким.
Ташвишлар устидан кулиб беомон Шамол сочиб
ўйнар қабрлар хокин.
Бир ёнда тириклар молини мақтар, Марҳумлар
кафанга ўранади жим.
Бир ёнда фалсафа жой топ, жой ахтар, Бир
ёнда ўз жойин топгандир ҳар
ким.Тириклар гоҳ пулга сотарлар иймон,
Ўликларга эса зар тупроққа тенг.
Тирикларга торлик қилар ер- жаҳон,Ўликларга
эса бир қабр ҳам кенг.
Фойда деб жиққамушт, эй аҳли бозор, Ҳув анув
гўшага солинг бир назар.
Улар сизу биздек яшаб ўтганлар, Тупроқ босиб
ошин ошаб ўтганлар.
Ва яна орзуси ёзмай туриб барг Эрта хазон
бўлган қанча жувон марг.
Ёнма-ён ётишар низоси унут, Бир-бирин
ғийбати, иғвоси унут.
Ҳасадқилмас ғариб қабрдаги зот Мармартошга
эга марҳумга, ҳайҳот!
Мен
бир шоир, дунё бозорин кўриб Уфққа боқаман
ғамгин ўй суриб.
Наҳотки
тириклар аъмоли риё, Дунё азал шундай
тузилганми ё?!
" Биз ҳам сиздай эдик, сиз ҳам биздайин
Бўлишингиз тайин", дегандай
майин. Ухлайди ўликлар мўмин- беозор, Сирли
сукунатга чўмади мозор...
Следующая публикация
Комментарии 3