Предыдущая публикация
ЭЙ МУСАЛМОНИ ГАРҚИ УСЁН ҒАМГИН МАБОШ!
, ЧУНКИ ОҒУШИ ГАРМИ РАҲМАТИ АЛЛОҲ (ҶАЛЛО ҶАЛАЛАҲУ) ҲАМЕША БА РУЯТ БОЗ АСТ.
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
Эй мусалмон бо кадом андозае гуноҳ карди ва ҳар чанд ки тавба шикани карди аммо аз раҳмати бе канори аллоҳ ноумед мабош! Чунки аллоҳ барои бандае ки муртакиби гуноҳ мешавад хашм ва ғазаб намекунад аммо замоне банда ноумед шуд аз раҳматаш, бо он хашм ва ғазаб хоҳад кард. Дар ҳадис омадааст 👉 ки чун Абӯ аюби ансори رضي الله عنه дар остонаи вафот қарор гирифт, ба атрофиёнаш фармуд: то ҳамин руз чизеро аз шумо пинҳон кардам ки онро аз расули худо ﷺ шинидам; акнун онро бо шумо эълон мекунам: он ҳазрат ﷺ фармуданд:
لو لا أنكم تذنبون، لخلق الله عز و جل قوما يذنبون فيغفر لهم .
--Тарҷума:
"Агар шумо касоне будед ки гуноҳ намекардед, ҳар оина аллоҳ ( шуморо аз инҷо мебурд ва ) қавмеро меофарид ки муртакиби гуноҳ шаванд то ононро мағфират кунад".
Пас маълум шуд ки банда хоҳ нохоҳ бо хоҳишоти нафсони дода шуда ва муртакиби гуноҳ хоҳад шуд аммо набояд аз раҳмати аллоҳ ноумед шуд. Чун ки Аллоҳи мутаъол барои бандагоне ки муртакиби гуноҳ мешаванд ва эҳсоси хастаги аз маъсият мекунанду мехоҳанд руҷуъ ба суй аллоҳи мутаъол кунанд мефармояд:
قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيم. (زمر
53 )
-- тарҷума :
Бигӯ:(Яъне: "Эй ҳабибам муҳаммад, аз тарафи Ман бигӯ) «Эй бандагони Ман, ки бар худ аз ҳад таҷовуз кардед, аз раҳмати Худо ноумед машавед. Ҳар оина, Худо ҳамаи гуноҳонро якҷо меомурзад; ба ростӣ ки Ӯ ҳамоно Омурзгори Меҳрубон аст"
(Сураи зумар ояти 53)
-- ҳадисҳои саҳеҳ дар барои раҳмати худо нисбат ба бандагонаш ба касрат омадааст. Мо инҷо бо баъзе аз онҳо ишора мекунем:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ قَالَ: «يَقُولُ اللَّهُ: إِذَا أَرَادَ عَبْدِي أَنْ يَعْمَلَ سَيِّئةً فَلا تَكْتُبُوهَا عَلَيْهِ حَتَّى يَعْمَلَهَا، فَإِنْ عَمِلَهَا فَاكْتُبُوهَا بِمِثْلِهَا، وَإِنْ تَرَكَهَا مِنْ أَجْلِي فَاكْتُبُوهَا لَهُ حَسَنَةً، وَإِذَا أَرَادَ أَنْ يَعْمَلَ حَسَنَةً فَلَمْ يَعْمَلْهَا، فَاكْتُبُوهَا لَهُ حَسَنَةً، فَإِنْ عَمِلَهَا فَاكْتُبُوهَا لَهُ بِعَشْرِ أَمْثَالِهَا، إِلَى سَبْعِ مِائةِ ضِعْفٍ». ( 📚 صحيح بخارى )
-- тарҷума :
Абӯ ҳурайра رضي الله عنه мегуяд: расулуллоҳ ﷺ фармуд: "худованди (азза ва ҷалл) мефармояд: ҳар гоҳ бандаам ният кард ки кори баде анҷом диҳад то замоне ки муртакиби он нашудааст, барояш ( фариштаҳо гуноҳ ) нанависед. Ва агар муртакиби он шуд, фақат як бади ( гуноҳ ) барояш бинависед. Ва агар он ( гуноҳ )-ро ба хотири ман тарк кард, барояш як неки сабт ( дар номаи аъмолаш ) кунед. Ва агар қасди анҷоми амали некиро кард вале онро анҷом надод, барояш як неки бинависед. Ва агар онро анҷом дод, даҳ (10) то ҳафтсад (700) баробар (ва зиёда аз он барояш ) неки барояш бинависед". (📕 ин ҳадисро имом бухори ривоят кардааст ).
وَعَنْهُ قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ قَالَ: «إِنَّ عَبْدًا أَصَابَ ذَنْبًا ـ وَرُبَّمَا قَالَ: أَذْنَبَ ذَنْبًا ـ فَقَالَ: رَبِّ، أَذْنَبْتُ ـ وَرُبَّمَا قَالَ: أَصَبْتُ ـ فَاغْفِرْ لِي. فَقَالَ رَبُّهُ: أَعَلِمَ عَبْدِي أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ وَيَأْخُذُ بِهِ؟ غَفَرْتُ لِعَبْدِي. ثُمَّ مَكَثَ مَا شَاءَ اللَّهُ. ثُمَّ أَصَابَ ذَنْبًا أَوْ أَذْنَبَ ذَنْبًا، فَقَالَ: رَبِّ، أَذْنَبْتُ، أَوْ أَصَبْتُ آخَرَ فَاغْفِرْهُ. فَقَالَ: أَعَلِمَ عَبْدِي أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ وَيَأْخُذُ بِهِ؟ غَفَرْتُ لِعَبْدِي. ثُمَّ مَكَثَ مَا شَاءَ اللَّهُ. ثُمَّ أَذْنَبَ ذَنْبًا ـ وَرُبَّمَا قَالَ: أَصَابَ ذَنْبًا ـ قَالَ: قَالَ: رَبِّ، أَصَبْتُ ـ أَوْ قَالَ: أَذْنَبْتُ ـ آخَرَ فَاغْفِرْهُ لِي. فَقَالَ: أَعَلِمَ عَبْدِي أَنَّ لَهُ رَبًّا يَغْفِرُ الذَّنْبَ وَيَأْخُذُ بِهِ؟ غَفَرْتُ لِعَبْدِي، ثَلاثًا. فَلْيَعْمَلْ مَا شَاءَ». ( 📚 صحيح بخارى )
-- Тарҷума :
ҳамчунин Абӯ ҳурайра رضي الله عنه мегуяд: шинидам ки набии акрам ﷺ фармуд: "яке аз бандагон, муртакиби гуноҳе шуд ва ё гуноҳе анҷом дод ва гуфт: Парвардигоро! Муртакиби гуноҳе шудам, пас маро мағфират кун. Парвардигораш мегуяд: оё бандаам донист ки парвардигоре дорад ки гуноҳонро мебахшад ва ба хотири онҳо муҷозот мекунад? Бандаамро бахшидам. Онгоҳ пас аз муддате, муртакиби гуноҳи дигар шуд ва дубора гуфт: Парвардигоро! Муртакиби гуноҳи дигар шудам. пас онро мағфират кун. Худованд ( боз ) мефармояд: оё бандаам донист ки парвардигоре дорад ки гуноҳонро мебахшад ва ба хотири онҳо муҷозот мекунад? Пас бандаамро бахшидам. сипас баъд аз муддате, муртакиби гуноҳи дигар шуд ва гуфт: парвардигоро! муртакиби гуноҳи дигар шудам. Онро низ ( илоҳо ) бибахш. Худованд ( дар ин ҳолат мебинад ки бандаам боз руҷуъ ба суй ман дорад баъди инқадар тавба шиканиҳо ) мефармояд: оё бандаам донист ки парвардигоре дорад ки гуноҳонро мебахшад ва ба хотири онҳо муҷозот мекунад? пас бандаамро бибахшидам.ва баъд аз марҳилаи сеюм мегуяд: пас ҳар чи ( гуноҳ ) мехоҳад, анҷом диҳад ( дигар онро бахшидам ). ( 📕 ин ҳадисро имом бухори ривоят кардааст ).
عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ : أَنَّهُ حَدَّثَ حَدِيثَيْنِ: أَحَدُهُمَا عَنِ النَّبِيِّ ، وَالآخَرُ عَنْ نَفْسِهِ، قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَرَى ذُنُوبَهُ كَأَنَّهُ قَاعِدٌ تَحْتَ جَبَلٍ يَخَافُ أَنْ يَقَعَ عَلَيْهِ، وَإِنَّ الْفَاجِرَ يَرَى ذُنُوبَهُ كَذُبَابٍ مَرَّ عَلَى أَنْفِهِ، فَقَالَ بِهِ هَكَذَا، ثُمَّ قَالَ: «لَلَّهُ أَفْرَحُ بِتَوْبَةِ عَبْدِهِ مِنْ رَجُلٍ نَزَلَ مَنْزِلاً وَبِهِ مَهْلَكَةٌ، وَمَعَهُ رَاحِلَتُهُ عَلَيْهَا طَعَامُهُ وَشَرَابُهُ، فَوَضَعَ رَأْسَهُ فَنَامَ نَوْمَةً، فَاسْتَيْقَظَ وَقَدْ ذَهَبَتْ رَاحِلَتُهُ، حَتَّى إِذَا اشْتَدَّ عَلَيْهِ الْحَرُّ وَالْعَطَشُ أَوْ مَا شَاءَ اللَّهُ، قَالَ: أَرْجِعُ إِلَى مَكَانِي، فَرَجَعَ فَنَامَ نَوْمَةً، ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ فَإِذَا رَاحِلَتُهُ عِنْدَهُ. ( 📚 صحيح بخارى ).
-- Тарҷума:
Аз Абдуллоҳ ибни масъуд رضي الله عنه ду ҳадис ривоят шуда аст ки яке аз набии акрам ﷺ ва дигаре аз худаш мебошад. У мегуяд: "муъмин, гуноҳонашро монанди кӯҳе мебинад ки зераш нишастааст ва метарсад ки руй у биафтад. Вале фарди мунофиқ, гуноҳонашро монанди магасе мебинад ки аз канори биниааш мегузарад ва у бо дасташ онро дафъ (дур) мекунад".
Сипас гуфт расули худо ﷺ фармуд: "худованд аз тавбаи бандааш бештар аз фарде хушҳол мешавад ки дар ҷои хатарноке манзил гирифта, савора ва обу нонаш ҳамроҳаш бошад. Онгоҳ, сарашро бар замин мегузорад ва лаҳазоте мехобад ва бедор мешавад. Мебинад ки саворааш рафтааст. Пас гарми ва ташнаги бар вай ғалаба мекунад. Дар ин вақт, бо худ мегуяд: бар мегардам ва сари ҷоям мемонам. Пас аз бар гаштан, боз ҳам лаҳазоте хоб меравад. Сипас бедор мешавад ва сарашро баланд мекунад. Ногаҳон, савораашро дар канори худ мебинад ( яъне худованд аз тавбаи бандааш аз ин фард ҳам бештар хушҳол мешавад ). ( 📕ин ҳадисро имом бухори ривоят кардааст )⤵.
- Бародар ва хоҳари азизам ба муҷарраде ки ту изҳори пушаймони аз гуноҳони хеш мекуни ва дасти муноҷот бардошта худро бечора ва гунаҳкор ба даргоҳи бе ниёзи он субҳонаҳу ва таъоло нишон медиҳи бешак аллоҳ тамоми гуноҳони туро маҳв ва нобуд хоҳад кард. чун ки дар ҳадиси шариф ба ривояти ибни Аббос رضي الله عنه омадааст:
كفارة الذنب الندامة
Тарҷума:
"Каффорати гуноҳ, пушаймони аст".
Ҳамчунин боз ҳадис омадааст ки Паёмбари худо ﷺ фармудааст:
التائب من الذنب كمن لا ذنب له ( 📚 ابن ماجه، تخريج: مشكوة ص 206 س 22،عن عبدالله بن مسعود رضي الله عنه مرفوعا )
Тарҷума:
"тавба кунанда аз гуноҳон ба мисли шахсе аст ки гуноҳ надошта бошад". ( 📕 ин ҳадисро ибни моҷа ривоят кардааст ).
аллоҳ раҳматашро бар бандагони гунаҳгораш арзони кардааст худ дар қуръон мефармояд:
إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ (222)
- Тарҷума:
"Худованд тавбакорон ва пок шавандагонро дуст медорад" сураи бақара ояти 222.
Мурод инҷо: тавбакорон -аз гуноҳон мебошад.
- Ҳар мусалмоне баъд аз гуноҳони хеш пушаймон шуда руҷуъ ба суй аллоҳ кунад аллоҳ бо замми инки онро мағфират мекунад боз онро дуст медорад.
- Пас эй мусалмон мутаваҷҷиҳ бош ки шайтон доимо мехоҳад туро ноумед аз раҳмати аллоҳ кунад. 👉 ту кӯшиш ба он кун ки онро муввафақ дар тасмими гирифааш насози.
وَ مَا عَلَيْنَا إِلاَّ الْبَلاَغُ الْمُبِينُ
و آخر دعوانا أن الحمد لله رب العالمين
- братья и сестры если вас затруднит сделать дуа за' моих родителей из-за меня...(Nn)
Следующая публикация
Комментарии 41
Оли Имрон ояти 133 )