Предыдущая публикация
ჩემი უნდობლობა საზღვრებს გადაშლილი,
იწვევს გაორების მძიმე არითმიას.
ყველას გონია რომ თითქოს მე გავუშვი,
მაგრამ მე ხომ ვიცი, ის არ დამითმია.
ნიღბით დამალული, ჩემი მიმიკები,
ჯერ რომ არ უნახავთ, ჯერ რომ არ უგრძვნიათ.
ისევ გავიღიმებ? ჩემ თავს ვერ ვპირდები,
ჩემგან ემოცია ჩუმად წაუღიათ.
ქარი ღრუბლებს რომ შლის, წვიმის აკორდია,
ხმები რაც კი მესმის, არის აგონია,
მისი დაბრუნება ვიცი აფსურდია.
მითხრეს გაუძლებო, მაგრამ არ მგონია.
Следующая публикация
Нет комментариев