ძიძა

7.
აბაზანაში შევედი, შეძლებისდაგვარად მოვიწესრიგე თავი. ეგ არის, დაკუჭულ ტანსაცმელს ვერ მოვუხერხე ვერაფერი. დახდა და ხელახლა ჩაცმა დამეზარა, რომ დედაჩემისთვის მიმეცა და დაეუთოვებინა.
_მასე მიხვალ?_მაინც შემნიშნა დედაჩემმა და წყრომითაც კი მკითხა._კამეჩის ნაღეჭს რომ გიგავს ტანსაცმელი. დაიხადე დაგიუთოვო, ხალხი რას იტყვის?
მაინც არ ამცდა დახდა და ისევ ხელახლა ჩაცმა. ზრდილობის ეტალონად კი ვიქეცი, დედაჩემს მადლობა გადავუხადე და კიბეზე დავეშვი. პირველ სართულზე ცისიას შევეჩეხე. შევატყე, ჩემი დანახვა გაუხარდა, რადგან ოდნავშესამჩნევად გაეღიმა, მორიდებით მომესალმა და გზა განაგრძო. ვანილის სურნელი რომ აატარა, მესიამოვნა. თუმცა, ყურადღება არ მიმიქცევია მისთვის, რადგან იმ მომენტში გამახსენდა, რომ გუშინ ტაქსით მოვედი და მანქანა აქ არ მყავდა.
_ფუ, შენი._გუნებაში მადიანად დავუკურთხე საკუთარ თავს და ისევ მაღლა ავბრუნდი. მძინარე ანჩოს შევუვარდი საძინებელში.
_შენი მანქანა მინდა.
_ოჰ, ვითომ რატომ?_გაუკვირდა და უკმაყოფილოდ მოისრისა თვალები.
_იმიტომ რომ ჩემი რესტორნის წინ დამრჩა.
_მერე, მე ფეხით წავიდე სამსახურში?_აღშფოთდა.
_აირჩიე, ან მარტო დღეს წახვალ ფეხით, ან სულ ფეხით ივლი.
ერთხანს გაავებულმა მიყურა. მერე გაახსენდა, რომ მასზე ბევრი მაკომპრომინტებელი მასალა მქონდა და სახე სასაცილოდ დაემანჭა.
_ოო, რა საზიზღარი ხარ._პერანგისამარა წამოდგა, ჩანთიდან გასაღები ამოიღო და მესროლა._საღამოს წამოსვლისას მაინც მომოყვანე სამსახურში._საწყალობელი მზერით შემომხედა.
_კარგი, ხო._შევპირდი და ფეთიანივით გავვარდი ოთახიდან.
შემოსასვლელში ცისიას შევეფეთე. უცბად ვერ შევნიშნე და შლეგივით რომ მივრბოდი, მხარი გავკარი. ისეთი ინერციით შევეჯახე, საწყალი გოგო შებარბაცდა. ხელი შევაშველე რომ არ წაქცეულიყო. წყრომით ამომხედა. ისეთი მზერა ქონდა, შემრცხვა. ეს გრძნობა ჩემთვის იშვიათობა იყო. დავიბენი კიდეც.
_ბოდიში. რამე ხომ არ გატკინე?_ამოვილუღლუღე და პასუხის ღირსი რომ არ გამხადა, გარეთ გავვარდი.
კისრისტეხით ჩავირბინე კიბის ორ-ორი საფეხური. კარგა ხანს ვიჩალიჩე სანამ სარკეები და სავარძელი ჩემს ზომაზე მოვირგე და მხოლოდ ამის შემდეგ ჩავრთე ძრავა. რესტორანში ვაპირებდი წასვლას ჩემი მანქანის წამოსაყვანად, მაგრამ გზაში ინდირამ დამირეკა.
_რას დაიკარგე? მოგბეზრდი უკვე?_წყენა ვიგრძენი მის ხმაში.
_არა საყვარელო, რა სისულელეა, უბრალოდ საქმეები მქონდა.
_მაშინ დღე ერთად გავატაროთ. მოდი და ერთად დავგეგმოთ რამე.
_რომ არ მცალია?_წავუწუწუნე.
_თუ არ მოგბეზრებივარ, მოიცლი. მარტო ვარ... შიშველ სხეულზე გამჭვირვალე პერანგი მაცვია, მთელი სხეული მიხურს, გელოდები...
დღეს სულ სხვა გეგმები მქონდა, მაგრამ ინდირას ვნებიანი ჩურჩული რომ ჩამესმა და მაცდური წინადადება შემომთავაზა, ჩემმა პატარა მეგობარმა აღარ მომასვენა. გონება ამირია. ხუმრობა ხომ არ იყო, რამოდენიმე დღე ქალთან არ ვწოლილვარ და ახლაც უარი მეთქვა? გიჟივით მოვაბრუნე მანქანა და მისი სახლისკენ გავფრინდი. კარი გამიღო თუ არა, ქალის უნახავივით ვეძგერე, ხელში ავიტაცე და საძინებელში გავაქანე შიშველ სხეულზე გამჭვირვალე პერანგმოცმული ინდირა. ამბობენ, ან გონება უნდა მუშაობდეს, ან გულიო. ამ შემთხვევაში მე ინსტიქტები მამოძრავებდა. ქალთან ყოფნის დაუოკებელი სურვილი მქონდა. დიდი მნიშვნელობა არ ქონდა ვინ იქნებოდა. ამ შემთხვევაში კი ინდირა აღმოჩნდა. მისი ვნებიანი კვნესა რომ მესმოდა, უფრო მაგიჟებდა. ყურის ბიბილოზე მსუბუქად მკბენდა და უარესად მახელებდა...
საქმეს რომ მოვრჩით, გულაღმა გადავწექი და სიგარეტს გავუკიდე.
_ამ ბოლო დროს ძალიან მიეჩვიე სიგარეტს, ხომ იცი?_კეკლუცად შემომღიმა ინდირამ.
მადროვა სანამ ორი ნაფაზი დავარტყი და ღრმად გავუშვი ფილტვებში კვამლი. მერე ოსტატურად ამართვა სიგარეტი და თვითონ განაგრძო მოწევა.
_მივეჩვევი მაშ რა იქნება, ქალები ეწევით და მე ისე გიყუროთ?_გადავბრუნდი და შეშველ სხეულზე ავუსრიალე ხელი.
ესიამოვნა და აკრუტუნდა. სიგარეტის მოწევას რომ მორჩა, საფერფლეში ჩააჭყლიტა და წამოდგა. მოურიდებლად გამიარ-გამომიარა შიშველმა, აშკარად რაღაცას ეძებდა. მართლაც უზადო სხეული ქონდა, აი ისეთი, სულ მისი მოფერება და კოცნა რომ ენდომებოდა კაცს. დიდი ინტერესით ვათვიერებდი მის ყოველ ნაწილს. ვინ იცის, რამდენს ხარჯავდა ეპილაციებზე და მასაჟებზე ასეთი არაჩვეულებრივი კანი რომ ქონოდა... აბაზანაში რომ შევიდა, მეც ავდექი. ტანსაცმელი რომ ჩავიცვი, შევნიშნე, რომ პერანგზე მეორე ღილი ამწყვეტოდა. ალბათ, წეღან გიჟივით რომ მხდიდა ინდირა, მაშინ ამწყდა. მოვათვალიერე და საწოლის ფეხთან აღმოვაჩინე. დავწვდი და ჯიბეში ჩავიდე. მოულოდნელად ნახევრად გასაპნული ინდირა გამოვარდა აბაზანიდან. შეშფოთებული და შეშინებული ჩანდა.
_დედაჩემმა დამირეკა, რაღაც საბუთები დარჩენია და სახლში ბრუნდება. ჩქარა, სადმე დაიმალე.
_ის კაცი მნახე, კარადაში შევძვრე და თაგვივით დავიმალო?_მეწყინა. ტუმბოზე დადებული გასაღები ავიღე, ფეხსაცმელებიც ჩავიცვი და ინდირას ბინა ნაწყენმა დავტოვე.
სადარბაზოდან რომ გავედი და ანჩოს მანქანაში ჩავჯექი, მართლაც დავინახე ინდირას დედა საქმიანი იერით და მაღალი ქუსლების კაკუნით რომ შევიდა სადარბაზოში. ვიცოდი, საბუთებს აიღებდა და ისევ მალე წავიდოდა, მაგრამ ინდირასთან ასვლა გადავიფიქრე. ასე შიშისფეთებაში ყოფნა რაღაც არ მომეწონა. მე არავისთან დამალვას არ ვაპირებდი. უნდოდა? ღიად ყოფიყო ჩემთან, არა და აი დარდი, ქალები დალეულა დედამიწაზე? გიჟივით მოვწყვიტე ანჩოს მანქანა ადგილს და დათოსთან გავეშურე. იქიდან მერე რესტორანში. მე ჩემს მანქანაში გადავჯექი და ანჩოს მანქანა დათოს გავატანე მის სამსახურში. მეც უკან მივყევი, რომ იქიდან ისევ სახლში წამომეყვანა. დათომ გასაღები რომ აუტანა და უკან დაბრუნდა, ჩემი დაც უკან მოჰყვა.
_ხომ იცი, არ მიყვარს შენთვის რამის თხოვნა?_ჩემ მხარეს ჩაწეულ მინაში შემოყო თავი და ნაძალადევად გამიღიმა ჩემმა დამ.
მზის სათვალე შევისწორე და ისე შევხედე.
_მე არ მცალია. ექიმმა დამირეკა, ლუკას გეგმიური აცრა უწევს, ცისია და ლუკა ამბულატორიაში გაიყვანე რა, გთხოვ.
_დიდხანს მომიწევს ლოდინი?_აშკარად არ მომეწონა მისი დავალება.
_აცრას გაუკეთებენ და წამოხვალთ, რა იყო?
დათოს გავხედე, უნდა მეთქვა ანჩოს მანქანით შენ გაიყვანე, მე არ მცალია მეთქი, მაგრამ ჩემმა დამ ამის თქმა აღარ მაცალა.
_ეს თხოვნა შემისრულე და რასაც მთხოვ, უპრობლემოდ შეგისრულებ.
მაცდური წინადადება იყო. ციაკოს წარმომავლობა დღემდე არ მქონდა დადგენილი და ამიტომ ლუკას წაყვანა გადავწყვიტე, რათა მისი ასავალ-დასავალი გამეგო. დათო სახლში მივიყვანე და ჩვენების კორპუსის წინ გიჟივით შევვარდი. შეუსვენებლივ ავირბინე კიბეზე და ჩვეული სიგიჟით დავრეკე ზარი. ცისიამ მალევე გამიღო კარი.
_ლუკას ვაცმევ და ხუთ წუთში გავიდეთ._ეს მითხრა და ისევ ბავშვთან შებრუნდა.
კარი მე მივხურე. კი არ მივხურე, ისე მივაჯახუნე გაგულისებულმა, ლამის ანჯამებიდან ჩამოვაგდე. სამზარეულოში გავედი და მაცივარში შევძვერი. მამაჩემს ყოველთვი ქონდა გადანახული კოლა. ჯანმრთელობისთვის საზიანოაო ამბობენ, მაგრამ მე მაინც დიდი სიამოვნებით გადავიყუდე ბოთლი ხახაში და თითქმის ნახევრად ჩამოვცალე. უზრდელურად ამოვაბოყინე მადიანად და მისაღებში გავედი, სავარძელში მოვკალათდი და მოუთმენლად დაველოდე, როდის გამოიპრანჭებოდნენ ძიძა და ჩემი დიშვილი ექიმთან წასასვლელად. ხუთი წუთიო მითხრა ცისიამ და მართლაც ხუთი წუთი მოანდომა. ასეთი პუნქტუალური გოგო პირველად აღმოვაჩინე და გამიკვირდა. ფეხზე რომ წამოვდექი, ჩემი გადაღეღილი მკერდი შენიშნა და მორიდებით შემომხედა.
_ღილი აგწყვეტიათ, მასე ხომ არ წამოხვალთ?
ჩემთვის უჩვეულო იყო ეს და ცოტა არ იყოს დავიბენი. მერე ჯიბეში ჩავიყავი ხელი და ღილი ამოვიღე.
_მომეცით, დაგიკერებთ._მორიდებით გამომიწოდა ხელი.
_ვითომ, რამე დაშავდება ასე რომ წამოვიდე?_დამეზარა გახდა. არა და სხვა შემთხვევაში სიამოვნებით ვიხდი ხოლმე ქალების წინაშე ტანსაცმელს.
ცისია მიმიხვდა ალბათ და გაეღიმა.
_იყოს, ზედვე დაგიკერებთ.
ნემსი და ძაფი მოიტანა და ღილის დაკერებას შეუდგა. მისი თლილი თითები რამდენჯერმე შემეხო მკერდზე და სასიამოვნოდ შემიღიტინა. ასეთი განცდა არასდროს მქონია. ქალებში გათქვეფილი ვარ ასე ვთქვათ, მაგრამ ეს მისი წამიერი შეხება რაღაც სულ სხვა იყო. რომ ვთქვა ვნებას მიღვიძებდა მეთქი, მოვიტყუები. სიამოვნებას კი ვგრძნობდი, მაგრამ სულ სხვა სიამოვნება იყო ეს. მისი ტკბილი სურნელიც თავბრუს მახვევდა. ჩემი დაჟინებული მზერა რომ იგრძნო, მორიდებით ამომხედა. რატომღაც გული გამიჩერდა მისი თვალების შემონათებაზე. უხერხულად შევიშმუშნე და გვერდით გავიხედე. მალევე მორჩა ღილის მიკერებას. ძაფი ოსტატურად შეაწყვიტა და მოვრჩიო მითხრა, თუმცა უთქმელადაც ვიცოდი, რომ მორჩა.
_წავიდეთ?_ისე ვკითხე, არ შემიხედია მისთვის და თან ღილის შეკვრას შევუდექი, რომელიც რატომღაც გამიძალიანდა და ძლივს ამოვუყარე ჭრილში.
_ჩვენ მზად ვართ._მითხრა და ლუკას დასწვდა, ხელში აიყვანა.
ბავშვი არ გასძალიანებია. რატომღაც მოსწონდა უკვე თავისი უშნო ძიძა და დიდად აღარ კაპრიზობდა მასთან. ბინიდან გასულებმა კარი საგულდაგულოდ ჩავრაზე და რატომღაც ლიფტი გამოვიძახე. კაბინაში გვერდიგვერდ რომ დავდექით და მხრებით ერთმანეთს შევეხეთ, უხერხულობა ვიგრძენი. უხერხულობა კი არა, რაღაც უჩვეულო და ჯერ კიდევ გამოუცდელი გრძნობა დამეუფლა.
(გაგრძელება იქნება)
#ელეონორა