Предыдущая публикация
მთის ყვავილებში,ამაოდ გეძებ,
გვირილის ფურცლებს ვკითხავდი ჩემო,
ხომ არ გინახავთ,სად არის ნეტავ,
ვის სიყვარულსაც,კვლავ გული ჩემობს.
გვირილამ,ჩუმად დახარა თავი,
ჩაიღიმილა ნაჩვევი სევდით,
არა არ ვიცი ძვირფასო ვფიცავ,
მეგულებოდით,ყოველთვის გვერდით.
დღეს კი მოსულხარ ,სულ მარტოდ შენ და
ისევ აქ ,ეძებ? ნანატრ ოცნებას,
ჰფურცლავ სტრიქონად, დაშლილ ლექსებში,
ვითარც გაბნეულს ქარში ლოცვებად.
წამომივიდა ცრემლები უხვად,
არსად არ იყავ,გეძებდი ჩემო,
ვიცი შევქმენი ნახატი ფიქრში,
და მაინც ,იცი? ეს გული გჩემობს.
Следующая публикация
Нет комментариев