Бир подшоҳ ўта совуқ тунларнинг бирида қасрига қайтаётиб, юпун кийинган бир қари соқчига кўзи тушиб қолди.

Унга яқин келиб:
- Совқотмайсизми, - деб сўради.
- Совқотаман. Лекин менинг иссиқ кийимим йўқ, шунинг учун чидашга мажбурман, - деб жавоб берди қари соқчи.
Подшох унга бирон хизматкоридан иссиқ кийим бериб юборишни ваъда қилиб, ичкарига кириб кетди. Бу ваъдадан соқчи жуда хурсанд бўлди. Лекин ичкарига кирган захоти подшоҳнинг соқчига берган ваъдаси ёдидан кўтарилди.
Эрталаб эса қари соқчи ҳаётдан кўз юмган эди. Унинг ёнида қалтироқ қўллар билан ёзилган бир нома турарди. Номада шундай дейилган эди:
"Подшоҳим, шу вақтга қадар ҳар тунда совуққа чидаб келаётган эдим. Аммо бу кеча сизнинг иссиқ кийим хақидаги ваъдангиз қувватимни олди ва мени ҳалок этди".
Бировга берган ваъдангиз сиз ўйлагандан кўра кўпроқ маънога эга эканини унутманг!
Берган ваъдангизга хилоф қила кўрманг! Ахир, сиз бу ишингиз билан нималарни хароб қилаётганингизни билмайсиз-ку!