დედავ სიცოცხლის დიდო საწყისო,

ყველაზე უფრო, წმინდა ქმნილება,
შენა ხარ ,ლოცვად დამდგარი ხატი,
უფლის სხივებად,სულს ეფინება.
დედავ ძვირფასო,შენ ყველა განძზე
ერთადერთო და ყველაზე თბილო,
როცა შვილს უჭირს,მაშინ პირველად,
დედა მიშველე, ხომ ასე გიხმობს.
და შენც ,უმალვე გაჩნდები მასთან,
თუკი დასჭირდა, ჩადგები ცეცხლშიც,
მისი ტკივილი,ყველაზე უწინ,
შორსაც,რომ იყო მაინც კი გესმის.
დედავ,სამყაროს ნათელო სხივო,
ჩვენთვის სიცოცხლე ,შენით იწყება,
სანამ არსებობ,ამ ქვეყანაზე,
ჩვენთვის,სულმუდამ,სითბო იქნება.