АНТОНОВКА ЕҪЕ.

ГӨЛӘМЗӘ. ПОВЕСТЬ. Гүзәл Ситдиҡова. Икенсе өлөш. Бишенсе бүлексә.
- Атай, беләһеңме, Ленинаканда тәүге көндә емерелеп бөтмәгән йорт эргәһенә барып сыҡтыҡ. Өсөнсө ҡат кимәлендә ике ҡыҙҙың аяғын панель баҫҡан да, улар баштүбән аҫылынып ҡалған. Иҫтән яҙғансы: “Аяғыбыҙҙы ҡырҡып, ҡотҡарығыҙ”, - тип ҡысҡырҙылар, ти. Беҙ килгәндә лә мәйеттәре шунда ине әле. Кран килтереп, төшөрөп алдылар. Мәйеттәрҙе йыйып өлгөрмәйҙәр, техника етмәй ине. Аяҡһыҙ булһа ла, йәшәгеләре килгән бахыр ҡыҙҙарҙың. Атай, һин йәшәргә тейешһең, минең хаҡҡа, әсәйем, апайҙарым хаҡына. Теге донъянан ҡайтыу юҡ бит.