Предыдущая публикация
ერთ კუნძულზე ცხოვრობდა მსოფლიოში არსებული ყველა გრძნობადაერთ მშვენიერ დღეს გრძობებს გამოუცხადეს, რომ მათი კუნძული იძირება.
ყველამ უცებ მოამზადანავები დაგასცურეს. მხოლოდ სიყვარული დარჩა კუნძულზე უკანასკნელ მომენტამდე. როცაკუნძული თითქმის დაიფარა წყლით, სიყვარული შველას ითხოვდა.ახლომახლო დიდებული ნავით ჩაიარაგანცხრომამ. სიყვარულმა თხოვნით მიმართა მას: განცხრომავ, ამიყვანე გეთაყვაშენს ნავში? არა, - უპასუხაგანცხრომამ - ჩემს ნავზე იმდენი სიკეთეა,რომ ადგილი აღარ მაქვს!სიყვარულმა გადაწყვიტა მიემართა თხოვნით სხვა ლამაზ ნავში მჯდომისთვის: პატივმოყვარეობავ, ამიყვანე გეთაყვაშენს ნავში? არაფრით არ შემიძლიადაგეხმაროსიყვარულო, შენ მთლად სველი ხარ დადამისვრი ჩემს ლამაზ ნავს! უპასუხაპატივმოყვარეობა მ.შორიახლო გასცურამწუხარებამ. მწუხარებავ ნება მომეცი შენთან ერთად წამოვიდე, -ოჰ სიყვარულო, მე ძალიან დამწუხრებული ვარ, მინდა, მარტო დავრჩე.მაშინ სიყვარულმა დაუძახა ბედნიერებას, მაგრამ ის იმდენად აღრფთოვანებული იყო თავისი ბედნიერებით, რომ ვერც გაიგონა სიყვარულის ძახილი.უცებ მოესმა ხმა: სიყვარულო! მე აგიყვან ჩემს ნავზე. ეს იყო მოხუცი. სიყვარული იმდენად აივსო სიხარულით, რომ დაავიწყდასახელი ეკითხამისთვის. როცაისინი ნაპირს მიუახლოვდნენ, მოხუცი თავისი გზით წავიდა. როცასიყვარული მიხვდა, რამდენად დავალებული იყო მოხუცისგან, სხვა მოხუცს, ცოდნას მიმართა: ვინ დამეხმარამე? ეს იყო დრო. უპასუხაცოდნამ. დრო? მაგრამ რატომ დამეხმარადრო? ცოდნამ გაიღიმა დაუპასუხა: იმიტომ რომ მხოლოდ დროს შეუძლია შეაფასოს, თუ რამდენად დიდებულია ს ი ყ ვ არ უ ლ ი!
Следующая публикация
Нет комментариев