Предыдущая публикация
დაფუძნებულია ნამდვილ ამბავზე ეს ამბავი იწყება 1988 წელს, მაშინ 5 წლის ვიყავი მე დაჩემი ოჯახი ვცხოვრობდით დიდ თეთრ სახლში, ლუიზიანაში.
ჩემი დაყოველთვის მეუბნებოდა რომ სახლი შეპყრობილი იყო.ყოველთვის გავრბოდი დედაჩემთან დაჩემს დას პრობლემებს ვუქმნიდი. დედაჩემმა ჩვენ ცალ–ცალკე ოთახები მოგვცა. ჩემი დის სხვაოთახში გადასვლის შემდეგ, ერთ ღამეს, როდესაც ყველათავის ოთახში იყო, ჩამეძინასამზარეულოს გვერდით ოთახში. შემომესმა უცნაური ხმები სხვენიდან დამოულოდნელად გავიგე ქალის ყვირილი, წამოვხტი, დედაჩემთან წავედი დაგავაღვიძე. მან მითხრა რომ ეს უბრალოდ ჩემი წარმოსახვა იყოდა ლოგინში დამაბრუნა. იგივე ხმები მესმოდა1 თვის განმავლობაში. ძალიან ვიყავი შეშინებული ამიტომ ჩემს სათამაშო დათვთან ერთად მეძინა. შემდეგ ჩემი ნახევარდა გადმოვიდაჩვენთან საცხოვრებლად, მე მას ჩემი ოთახი გავუყავი. მან მითხრა რომ ხმები მანაც გაიგო. ერთ დღეს ეს ყველაფერი შეწყდა, ერთი თვის განმავლობაში სახლში სიწყნარე იყო დაისევ მეძინა. ერთ ღამეს, სექტემბერში, დაახლოებით 11 საათი იყო, მას შემდეგ რაც ყველა დასაძინებლად წავედით, მოულოდნელად ყველა საშინელმა ხმაურმა გაგვაღვიძა, თითქოს ვიღაც ჭურჭელს ამსხვრევდა, შემდეგ გავიგეთ ხალხის ყვირილი ერთმანეთის მიმართ. დედაჩემი შევიდასამზარეულოში, აანთო შუქი დაყველაფერი წესრიგში დახვდა, ყველა თეფში კარადაში იდო. ჩვენ გვესმოდა დავხედავდით ასეთ უცნაურ რაღაცეებს, მანამ, სანამ არ გადავედით ამ სახლიდან 1990 წელს.
Следующая публикация
Нет комментариев