Предыдущая публикация
ეს არის იაპონური გამოცანა-საშიში ისტორია… ერთხელ, როცა ექვსი წლის ვიყავი ჩემმა პატარა დამ თავი ძალიან მომაბეზრა.
ტიროდა დაარ ჩუმდებოდა. ისე შემაწუხა რომ მოვკალი დაჭაში ჩავაგდე. მეორე დღეს, როცაჭაში ჩავიხედე მისი სხეული ვერ დავინახე. ის გაქრა. როცა თორმეტი წლის ვიყავი, ჩემს საუკეთესომეგობართან რაღაც სისულელის გამოჩხუბი მომივიდა. მოვკალი დაჭაში ჩავაგდე. მეორე დღეს ჭაში ჩავიხედე. მისი სხეულიც გამქრალიყო. თვრამეტი წლის ასაკში ჩემი შეყვარებული ჩემგან დაორსულდა. მამობა არ მინდოდა, ამიტომაც გოგონა მოვკალი დამისი სხეული ჭაში ჩავაგდე. საოცრება იყო, მაგრამ მისი სხეულიც გაქრა. ოცდაოთხი წლის ასაკში ოფისში დავიწყე მუშაობა. უფროსი ძალიან ცუდად მიყურებდა. თავს არ მანებებდადა მაღიზიანებდა. ამას ვეღარ გავუძელი და ისიც მოვკალი. უფროსის სხეულიც ჭაში გადავაგდე დაროგორც სხვები, ასევე ისიც გაქრა. ოცდაათი წლის ვიყავი, როცადედაჩემი ცუდად გახდა. საწოლიდან ვერ დგებოდა. მოვლასჭირდებოდა, მე კი ამის თავი არ მქონდა. ავდექი დაისიც მოვკალი. დედაჩემის სხეულიც ჭაში ჩავაგდე. მეორე დღეს ჭასთან დავბრუნდი, დაბლა ჩავიხედე დამისი სხეული ისევ იქ იყო. ყოველ დღე ვამოწმებდი ჭას, მაგრამ ის არ ქრებოდა. კითხვა: რატომ არ ქრება დედის სხეული?
Следующая публикация
Комментарии 12