Do’stim kasalxonada yotgan edi,
ko’rgani bordim. Undan –
bundan suhbatlashib o’tirdik.
Lekin uning kayfiyati yo’q edi.
Bir oz o’tirib ichidagini yordi:
“Shu xonada men bilan birga
Yura ismli o’ris yigit edi. Bir kuni
u: - Abdullo, sendan bir narsani
so’rasam maylimi? – deb qoldi...
shogirt bola Mayli, so’rayqol, -
deya men ham uning savoliga
qiziqdim. - Mana, necha kundan
beri bir xonada yotibmiz. E’tibor
qilsam, sening oldingga juda ko’p
odam kelarkan. Menga esa, ota –
onamdan boshqa hech kim
kelmaydi. Men Yuraga
musulmonchilikdan urf – odatlar
xususida gapirib berdim.
Shundan keyin biz u bilan tez –
tez Islom haqida gaplashib
turdik. Bir kuni Yura to’saddan: -
Men ham musulmon bo’lsam
bo’ladimi? – deb so’rab qoldi.
Allohga hamdu sanolar aytib
yubordim. Xullas, Yura iymon
keltirdi. So’ng namoz o’qishni
o’rgana boshladi. Ammo sog’lig’i
yomon edi. Oradan bir necha
kun o’tib, namoz
o’qiyotganimizda Yura sajdadan
bosh ko’tarmay qoldi, o’shanda
joni uzilgan ekan... MANA TEMA
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев