Предыдущая публикация
Quloq tuting birodar aytay sizga
hikoyat,
Shoyad buni eshitib topgaydirsiz
hidoyat.
Ulim kelar tusatdan, bir yigit
barvaqt uldi,
Gunohlari bor ekan, qabri
gavgoga tuldi.
Yillar utdi oradan, yigit qiynalib
yotar,
Kutarilmas azoblar, kundan-kun
bular battar.
Ammo bir kun qabrga keldi ikki
farishta,
Zulmat bosgan bu qabr
birdaniga yorishdi.
Farishtalar dedilar: "Bitdi qabr
azobi,
Endi sizga bulmagay Allohimning
gazabi.
Bu sovgalar siz uchun , sovga
bulsin
muborak,
Bizlarning kelishimiz sizga
jannatdan darak"
.
Yigit dedi: "Malaklar sizlar
shoshib kelibsiz,
Loyiqmasman sovgaga, siz
adashib kelibsiz.
Orzularim kup edi, ulib ketdim
armonda,
Loyiqmasman sovgaga, meni
qilmang
sharmanda.
Yotaverib bir joyda kunikdimku
sabrga,
Olib borib beringlar uni boshqa
qabrga".
Farishtalar dedilar : «Biz
qilmaymiz hech
xato,
Bu sovgalar siz uchun, sizga
qilingan ato.
Jon oluvchi farishta joningizni
olgandi,
Usha payti beshikda
farzandingiz qolgandi.
Insonlarga farzandlar beriladi
omonat,
Omonatga xiyonat - urgatmasa
diyonat.
Ayolingiz tarbiya qildi yolgiz
bolani,
Farzandingiz shu bugun urgandi
bismilloni.
Qabringizni tark etar endi azob-
gavgolar,
Diyonatli farzanddan kelaverar
sovgalar.
Yaxshi qolgin ey yigit, suzimiz
rostdir ishon",
Farishtalar ketdilar, qabr buldi
nurafshon.
Oxiratni unutdik dunyolarga
berilib,
Savob ishni or bildik, gunoh
qildik kerilib.
Bismilloni urganib shuncha
savob bulsa gar,
Qancha savob bularkan Qur'on
uqisa agar.
Duo qiling azizlar, farzandlar
olim bulsin,
Biz qabrda yotganda qabrimiz
nurga tulsi
Следующая публикация
Нет комментариев