Предыдущая публикация
So'ngi afsus
Bu voqea hayotda rostdan
ham
bo'lib o'tgan bo'lib 80 -
yillarga
to'g'ri keladi. Bir ayolning eri
hayotdan ko'z yumgan edi, u
paytlar ayol yoshgina edi va
unga 4 ta o'gilni tarbiya
qilish bir
o'zining zimmasiga tushdi.
O'sha
paytlarda
ayolning katta o'g'li 11
yoshga
ham to'lmagan edi. Ota
hayotligida oilasini
ta'minlashga juda qattiq
harakat qilgan. Uning
o'limidan
so'ng ayol hamma narsani
o'z
bo'yniga olgan edi. U hamma
vaqtini bolalar uchun ajratar,
ularni tarbiya qilishga, ularni
ta'minlash
uchun xarakat qilar edi. U
tunu-
kun ishlar va xamma
qiyinchilikni
bir o'zi boshidan o'tqizar edi.
U
kunduzi ishlar va kechqurun
bo'lsa oilasi uchun ovqat
tayyorlar edi.
Tunda esa u xoli qolmagan
xolda
o'zini ko'rpaga tashlab uxlar,
ertalab saharda turar bolalari
uchun nonushta, ularni
kiyim-
kechaklarini tayyorlar, ular
uchun nima kerak bo'lsa
hammasini
tayyorlab qo'yar edi.Hamma
narsa
joyida ekanligiga ishonch
xosil
qilib ularni maktabga
kuzatar va
intizorlik bilan ularni
qaytishini kutar edi. Ularni
ulg'ayoyatgani
ko'rib, u hamma narsaga
chidashga tayyor edi. Oylar
yillar
o'tib borar xamon ona ular
haqida
qayg'urar bollar esa
ulg'ayaverar edi. Hattoki
bolalari balog'at
yoshiga yetsa ham xali
xamon
ona
bolalariga yordam berardi: u
ularni
o'qitish uchun hamma
chiqimlarni
o'z zimmasiga oldi, shu
jumladan
kiyim-boshiyu oziq-
ovqatigacha.
Keyinroq esa ular uchun
ishga
joylashtirishga va to'yigacha
yordam berdi.Unga 60 yosh
bo'lganda u yolg'izlanib
qoldi.
Shuncha yilgi mashaqqatli
mehnatlari izsiz o'tmagandir
axir?
Afsuski shunaqaga o'xshar
edi.
O'sha paytlarda bolalari
yig'ilishib
onasiga navbatma navbat
qarashga axd qilishdi. Vaqt
o'tgan
sari uning sog'liqi
yomonlashib
borardi va u gapirmay ham
qoldi. Kelinlar u bilan qo'pol
muomilada
bo'lar va odamni
kamsitadigan
so'zlar bilan uni ranjitishar
edi, u
esa bu hamma
pastkashliklarga
chidar edi. O'g'illari esa...
chunonchi ularni
tug'ilganidan to
uylangunigacha, o'zlari
mustaqil
bo'lgunlariga qadar
tarbiyalagan
onasini oldini olib, ximoya
qilish
o'rniga bir-birlari bilan
janjallashishar va onasini
xuddi tarvuzdek bir-birlariga
berishar
edi,
ya'ni bir-birlarinikiga olib
borib
tashlar edi.Bir kuni kichik
o'g'lini
navbati keldi, lekin aynan
o'sha
kuni kichik o'g'lini va uning
xotinini do'stlari kechki
ziyofatga
taklif qilishgan edi. O'g'il
bunday
bazmu-jamshidni o'tqazib
yuborishni istamas edi, endi
onani nima qilar ekanman
deb o'ylandi
va
u katta akasiga qo'ng'iroq
qilib
bugun muhim uchrashuvi
borligini
u onasi bilan o'tira
olmasligini va onasini
unikiga yuborishini
aytdi. Shunda og'a-inilar
telefonda
janjalashib ketishdi, katta
akasi
aytdiki, agar bugun onasini
unikiga olib borsa eshikni
ochmasligini
aytdi. Bunga qaramasdan
kichik
uka tunda katta aka
yashaydigan joyga olib bordi.
U
eshikni uzoq
vaqt taqillatdi lekin katta aka
eshikni ochmadi Shunda
kichkina
uka qichqirib dedi: "Eshik
oldida
seni onang o'tiripti, men uni
shu
yerga qo'yib ketyapman", va
onasini tashlab ketti.Onaizor
hammasini ko'rdi va eshitdi.
Ko'z yoshlari yuzdan oqib
bo'yinga
tushardi. Xasta onaizor
xarakatlana
olmas, gapira olmas va
nimadir
qilishga ham xoli madori
yo'q
edi. Shunday qilib eshikni
ham xech
kim ochmadi va hattoki o'g'li
o'ylab
ham ko'rmadi qanday xolatda
ekan onam deb: onasi ochmi
to'qmi, suv ichadimi,
uxlaydimi u va
bu shuncha yilgi sayi
harakatlari
evaziga o'g'illaridan olgan
javobi
shumi? Taqirlash, xo'rlash?
Sho'rlik
onaizor eshik oldida o'tirar
va butun hayotini o'ylar
edi.Shunda
kichkina uka qichqirib dedi:
"Eshik
oldida seni onang o'tiripti,
men
uni shu yerga qo'yib
ketyapman", va onasini
tashlab ketti. Onaizor
hammasini ko'rdi va eshitdi.
Ko'z
yoshlari yuzdan oqib
bo'yinga
tushardi. Xasta onaizor
xarakatlana
olmas, gapira olmas va
nimadir qilishga ham xoli
madori yo'q
edi.
Shunday qilib eshiknni ham
xech
kim ochmadi va hattoki o'g'li
o'ylab
ham ko'rmadi qanday xolatda
ekan onam deb: onasi ochmi
to'qmi, suv ichadimi,
uxlaydimi u
va bu shuncha yilgi sayi
harakatlari
evaziga o'g'illaridan olgan
javobi
shumi? Taqirlash, xo'rlash?
Sho'rlik
onaizor eshik oldida o'tirar
va
butun hayotini o'ylar ed U
o'ziga
o'zi: "Nahotki shular mening
bolalarim bo'lsa? Ularni
yaxshi
ko'rib hamma
yomonliklardan ximoya
qilgan. Tunlari necha
marotabaa meni uyg'otib suv
ichaman deganlari yoki
boshqa
narsalar so'ragani... Men
ularni
xursandliklarini ko'rib men
ham
suyunganlarim, ular kasal
bo'lib ularga og'ir bo'lgan
paytlarda
menga ham og'ir bo'lgan
paytlar...
evaziga men sovuqda qolib
och-
naxor ko'chada qolib kettim...
"
Ertalab katta o'g'il eshikni
ochib qaraganda onasi nafas
olmay
jonsiz xolatda yotardi.
Следующая публикация
Нет комментариев