Имом Аҳмад ибн Ҳанбал қилган ривоятда Абдуллоҳ ибн Амр розияллоҳу анҳу бундай деганлар: «Пайғамбар алайҳиссаломдан нимани эшитсам, ёдлайман, деб ёзиб юрардим. Қурайш қабиласидагилар «Сен Пайғамбар алайҳиссаломдан нимани эшитсанг, ёзиб оласан, у киши ҳам одам, аччиқлари чиққанда ҳам гапирадилар», дейишувди, ёзмай қўйдим. Бир куни бу ишни Расулуллоҳга айтган эдим, у киши «Ёзавер, Аллоҳга қасамки, мендан ҳақ гапдан бошқа гап чиқмайди», дедилар».
Ул зоти бобаракотнинг ҳазиллари ҳам ҳақ бўларди. Ҳазил деб, кулдириш мақсадида у зот ноҳақ ибораларни ишлатмасдилар. Мисол учун, бир куни қари кампир келиб:
«Эй, Аллоҳнинг Расули, шоядки, жаннати бўлсам», дебди. Шунда Пайғамбар алайҳиссалом:
«Кампирлар жаннатга кирмайди», дебдилар. Аёл йиғлай бошлабди. Кейин унга, жаннатга қари ҳолда кирилмайди, ҳамма ўттиз уч ёшли бўлиб киради, деб тушунтирилгач, хурсанд бўлган экан.
Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссалом ўз жигаргўшалари, севимли қизлари Фотима онамизга қараб: «Эй Фотима, Муҳаммаднинг қизи, ўзинг амал қил, чунки мен сенга фойда бера олмайман», деганлар.
Абу Лаҳабнинг ўғли Утайба бир куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳузурларига келиб: «Мен «Ботиб кетаётган юлдузга..» ҳам (Ван-нажм-1), «Сўнгра яқинлашиб пастлади» (Ван-нажм-8) деганига ҳам куфр келтираман» деди-да, Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламга ташланди. У Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг либосларини йиртиб ташлади, юзларига қараб туфлади. Бироқ унинг туфлагани Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга етиб бормади. Шунда Пайғамбаримиз «Эй Аллоҳим, унга итларингдан бирини жўнатгин», деб дуоибад қилдилар. Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг дуолари ижобат бўлди. Утайба Қурайш кишилари билан сафарга чиқиб Шомнинг Зарқоъ деган ерига қўнганда, тунда уларнинг атрофида бир шер пайдо бўлди.
- Шўрим қурсин, Аллоҳга қасамки, бу шер Муҳаммад дуоибад қилганидек мени егани келди. Муҳаммад Маккада туриб Шомда турган мени ўлдирди.
Ҳамроҳлари уни ўртага олиб ётишди, бироқ шер қавм орасидан унга ташланиб, бўғизлаб ташлади.
Далоилун-нубувва: 2/585, Абдуллоҳ Наждий, Мухтасар а...ЕщёАбу Лаҳабнинг ўғли Утайба бир куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳузурларига келиб: «Мен «Ботиб кетаётган юлдузга..» ҳам (Ван-нажм-1), «Сўнгра яқинлашиб пастлади» (Ван-нажм-8) деганига ҳам куфр келтираман» деди-да, Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламга ташланди. У Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг либосларини йиртиб ташлади, юзларига қараб туфлади. Бироқ унинг туфлагани Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга етиб бормади. Шунда Пайғамбаримиз «Эй Аллоҳим, унга итларингдан бирини жўнатгин», деб дуоибад қилдилар. Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг дуолари ижобат бўлди. Утайба Қурайш кишилари билан сафарга чиқиб Шомнинг Зарқоъ деган ерига қўнганда, тунда уларнинг атрофида бир шер пайдо бўлди.
- Шўрим қурсин, Аллоҳга қасамки, бу шер Муҳаммад дуоибад қилганидек мени егани келди. Муҳаммад Маккада туриб Шомда турган мени ўлдирди.
Ҳамроҳлари уни ўртага олиб ётишди, бироқ шер қавм орасидан унга ташланиб, бўғизлаб ташлади.
Далоилун-нубувва: 2/585, Абдуллоҳ Наждий, Мухтасар ас-сийра: 135-с.
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 10
«Мен ҳақдан бошқани гапирмайман», деганларида баъзи саҳобалар:
«Эй, Аллоҳнинг Расули, бизга ҳазил-мутойиба қиласиз-ку?» –дебдилар. Ул зот яна:
«Албатта, мен ҳақдан ўзга гапни айтмайман», деган эканлар.
«Эй, Аллоҳнинг Расули, шоядки, жаннати бўлсам», дебди. Шунда Пайғамбар алайҳиссалом:
«Кампирлар жаннатга кирмайди», дебдилар. Аёл йиғлай бошлабди. Кейин унга, жаннатга қари ҳолда кирилмайди, ҳамма ўттиз уч ёшли бўлиб киради, деб тушунтирилгач, хурсанд бўлган экан.
«Улар нима қилишяпти?»–деб сўрабдилар.
«Хурмони чанглатишяпти, шундоқ қилса, ҳосил мўл бўлади», деб жавоб қилишибди. Пайғамбар алайҳиссалом:
«Аллоҳ берса, шундоқ ҳам мўл бўлаверади», деган маънода сўз айтибдилар. Боғбонлар мазкур сўз таъсирида чанглатишни тарк қилибдилар. Йилнинг охирига келиб, ҳосил мўл бўлмабди. Кишилар бу хабарни Пайғамбар алайҳиссаломга айтишган экан, у зоти бобаракот:
«Мен сизларнинг динингизда бир гап айтсам, тўлалигича қабул қилинглар, сиз дунё ишларида ўзингиз билгувчироқсиз», деган эканлар.
«Сизларга катта гуноҳларнинг каттасининг хабарини берайми?»–деб уч марта айтдилар.
«Айтинг, эй, Аллоҳнинг Расули», дедик биз. Ул зот:
«Аллоҳга ширк келтириш, ота-онага оқ бўлиш,–дедилар-да, ёнбошлаб ётган ўринларидан туриб ўтириб,–огоҳ бўлинглар: ёлғон гап, ёлғон гувоҳлик бериш ҳам», деб бир неча бор таъкидладиларки, ҳатто биз:
«Қани энди, гапдан тўхтасалар эди», деб орзу қилдик».
- Шўрим қурсин, Аллоҳга қасамки, бу шер Муҳаммад дуоибад қилганидек мени егани келди. Муҳаммад Маккада туриб Шомда турган мени ўлдирди.
Ҳамроҳлари уни ўртага олиб ётишди, бироқ шер қавм орасидан унга ташланиб, бўғизлаб ташлади.
Далоилун-нубувва: 2/585, Абдуллоҳ Наждий, Мухтасар а...ЕщёАбу Лаҳабнинг ўғли Утайба бир куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳузурларига келиб: «Мен «Ботиб кетаётган юлдузга..» ҳам (Ван-нажм-1), «Сўнгра яқинлашиб пастлади» (Ван-нажм-8) деганига ҳам куфр келтираман» деди-да, Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламга ташланди. У Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг либосларини йиртиб ташлади, юзларига қараб туфлади. Бироқ унинг туфлагани Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга етиб бормади. Шунда Пайғамбаримиз «Эй Аллоҳим, унга итларингдан бирини жўнатгин», деб дуоибад қилдилар. Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг дуолари ижобат бўлди. Утайба Қурайш кишилари билан сафарга чиқиб Шомнинг Зарқоъ деган ерига қўнганда, тунда уларнинг атрофида бир шер пайдо бўлди.
- Шўрим қурсин, Аллоҳга қасамки, бу шер Муҳаммад дуоибад қилганидек мени егани келди. Муҳаммад Маккада туриб Шомда турган мени ўлдирди.
Ҳамроҳлари уни ўртага олиб ётишди, бироқ шер қавм орасидан унга ташланиб, бўғизлаб ташлади.
Далоилун-нубувва: 2/585, Абдуллоҳ Наждий, Мухтасар ас-сийра: 135-с.