Молу

сарват
одамиро хунчигар
карду гузашт,
Фикру зикри одамиро
у дигар карду гузашт.
Зара зара кам намуд
меҳре зи қалби одами,
Субҳи содиқро чи сон
зулмат башар карду
гузашт.
Моли дунё шуд ба
инсон ҳамдаму ёру
рафиқ,
Чамъ намуд ганчи
зиёду худ сафар карду
гузашт.
Дафтари аъмоли
худро кас надонад аз
навишт,
Бехабар аз умри худ
суфро ба бар карду
гузашт.
Борҳо гуфтам сухам
касро зи меҳри одами,
Умри худро дусти ман
чуёни зар карду
гузашт.
Аз вафою маърифат
бо сузи дил кардам
сухан,
Ёри ман нашнид сухам
гуши кар карду
гузашт.
Илму ҳилм таъсир
накард бар ошиқони
дуняви,
Доми дунё дусти
худро тез зафар карду
гузашт.
Ишқи худро пинҳон
дор аз ин давру замон,
Рузи пинҳони дилат
субҳи зафар карду
гузашт!