Ҳафт нафаранд, ки Худованд онҳоро дар сояаш ( сояи аршаш ), дар он рузе ки ба ҷуз сояи (арши) ӯ сояе нест, ҷой медиҳад.
(1) Роҳбари одил, (2) ва ҷавоне ки дар ибодати парвардигор бузург шуда бошад,
(3) ва марде ки дили ӯ пайваста дар (ёди) масҷид аст,
(4) ва ду марде ки (холис) барои худо боҳам дусти намуда, бо ҳам якҷо шудан ва аз ҳам ҷудо шуданашон ,ба хотири худост,
(5) ва марде ки зани мансабдору соҳибҷамоле ӯро (ба зино) талаб намуд, пас дар ҷавоб гуфт: ҳаройина ман аз худо метарсам,
(6) ва марде ки садақа намуда (садақаи худро )чунон пинҳон медорад, ки (дасти ) чапи ӯ чизи (дасти ) рост садақа намудаашро намедонад,
(7) ва марде ки дар дар танҳои худоро зикр намуда ,пас ашки чашмонаш бирезад.(Бухороӣ ва Муслим)
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، قَالَ : " سَبْعَةٌ يُظِلُّهُمُ اللَّهُ فِي ظِلِّهِ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ ، الْإِمَامُ الْعَادِلُ ، وَشَابٌّ نَشَأَ فِي عِبَادَةِ رَبِّهِ ، وَرَجُلٌ قَلْبُهُ مُعَلَّقٌ فِي الْمَسَاجِدِ ، وَرَجُلَانِ تَحَابَّا فِي اللَّهِ اجْتَمَعَا عَلَيْهِ وَتَفَرَّقَا عَلَيْهِ ، وَرَجُلٌ طَلَبَتْهُ امْرَأَةٌ ذَاتُ مَنْصِبٍ وَجَمَالٍ ، فَقَالَ : إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ ، وَرَجُلٌ تَصَدَّقَ أَخْفَى حَتَّى لَا تَعْلَمَ شِمَالُهُ مَا تُنْفِقُ يَمِينُهُ ، وَرَجُلٌ ذَكَرَ اللَّهَ خَالِيًا فَفَاضَتْ عَيْنَاهُ " (مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ )
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1