Предыдущая публикация
Кош медонистам,
ки дустам
намедори, сароҳαнги ишқат
намегаштам. Хаёл мекуни, ки
ман танҳоям? На, хато мекуни.
Маро Аллох хамрох аст. Дар
ёдат хаст? Ту гуфта буди, ки
моро танхо марг аз хамдигар
чудо мекунад, аммо ҳамааш
дуруғ будаст... Чунин хам карди,
бо ғаму дард маро танҳо
гузошта рафти! Ман, ки ҳамеша
ҳастиямро барои ту бахшида
будам, аз ту бар ивазаш тαнҳо
ишқи покатро орзу доштаму
халос... Ман барои ту ҳасад
намебарам, факат як чизро
мегуям, ки ман мисли ту
бевафо нестам, чунки дαруни
қалбам танҳо меҳри туро
мепарварам, охир тапиши
диламро намешунави? Мисли
ақрабаки соαт ҳар сония номи
туро мегираду садо медиҳад, ту
боши ба меҳру муҳаббати ман
бовар надошти. Медони? Ман
чун мори захмдор дар атрофи
ту печутоб мехурдаму ту боши
аз сузиши ман ҳаловат
мебурди. Азизам, агар дар
орзуи деринаи ту дидани марги
мαн бошад, хаёл кун, ки ба
мақсадат расиди! Зеро зиндаги
бе ту дар ин дунёи фанду
фиреб бароям марг аст, бале
марг аст...
Следующая публикация
Нет комментариев