Предыдущая публикация
5.
НИШОНАХОИ КИЁМАТ.
Ҳар замони баъдй аз замони қаблӣ бадтар хоҳад буд
Ҳазрати Зубайр ибни Адь, разияллоҳу анҳу мефармояд, ки дар хидмати ҳазрати Анас ибни Молик,разияллоҳу анҳу, ҳозир шуда, аз зулми Ҳаҷҷоҷ шикоят кардам, ҳазрати Анас, разияллоҳу анҳу шикоятро шунида иршод фармуд; ки: Сабр кунед маълум нест оянда чӣ хоҳад буд, чаро, ки ҳеҷ замоне ба шумо намезузаррд магар ин, ки замони баъдй бадтар хоҳад буд то ин, ки арвардигори худро мулоқот кунед, яъне
то дам и мавт ин тавр нахоҳад шуд ки замони баъдй аз қаблӣ беҳтар бошад ман инро аз Расули Худо, саллаллоҳу алайҳи ва саллам, шунидам.
Аз ин ҳадис маълум мешавад, ки шикоят аз замон ва аҳли замона бе фоида аст ва умедвор будан барои вуҷуди ҳокимони беҳтар, дар оянда иштибоҳ аст, бинобар ин ҳар вақте, ки барои одами муяссар мешавад ҳар лаҳзаи аз умрро ӯанимат дониста, зимни анҷоми аъмоли солих, аз даргоҳи Рабу-л-оламин умедвор буда ва аз қаҳр ва ғазаби Ӯ тарсон бошад.
Следующая публикация
Нет комментариев