შუა ქუჩაში დაეხეტება პატარა ქალი, ალბად იხსენებს პირველ სიყვარულს, დახრილი თავით, ლამპიონების შუქებს მიჰყვება, ნაღვლიან ღამით, ვითომ დაკარგა?

უკვე დანებდა? არ მჯერა მაგის... აბობოქრებულ ზღვას წააგავს მისი თვალები, მიტოვებული, მარტო სულად დაიარება, იქნებ იპოვნოს რასაც ეძებს, არ დანებდება, ყველამ გაწირა, საბრალო კი მარტოც გაწვდება... ვერავინ შეძლო მისი სულის დამორჩილება, აღმოჩნდა მისთვის დაიბადა, გარდაიცვლება, როგორ გაწირა, როგორ დატოვა, არ ენანება, ხელის კანკალით ეძებს სინათლეს, და არ ჩერდება ამ ქვეყნად მხოლოდ ის იწამა ვინაც გაწირა... როგორ უყვარდა, როგორ ნატრობდა, როგორ სჯეროდა...