Предыдущая публикация
Afg'oniston, 1987-1990
yillar o'rtasi. Yigit o'zining
vatan oldidagi yigitlik
burchini ado etish uchun
harbiy xizmat -
Afg'onistonga boradi. Borgan kuni kunlar issiq,
jazirama inson tanasi
tugul, ich ichini kuydirar,
oldinda esa 2 yillik harbiy
xizmatni qanday o'tishi
uni tashvishlantirar edi. Chekkaroq joyga chiqib
sigaretasini tutatib otirgan
vaqt, oldida mitti ilon
bolasi turganini payqab
qoladi. Uni juda ham
kichkinaligini ko'rgan yigit, o'ldirishni o'ziga ep
ko'rmaydi. Bola o'z
odamiylik tuyg'usi va
mehri bilan ilonni
parvarish qila boshlaydi,
ishonish qiyin, lekin ilon unga juda ham qattiq
o'rgan edi. 2 yillik xarbiy
xizmat o'z nihoyasiga
yetgan, ohirgi kun,
hamma askarlar ko'zida
quvonch. Yigit esa 2 yillik do'stini ohirgi marotaba
yo'qlash uchun chekkaroq
joydagi adir yoniga
boradi. 2 yillik do'st esa,
unga xamla qilib,
yigitning tomog'ini qattiq bo'gib oladi. Oradan 2-3
daqiqa o'tgach, yigitning
tomog'ini qo'yib yuboradi.
Bunday vaziyatni
bo'lishini kutmagan yigit
chin ko'ngildan pushaymon o'z diviziyasi
joylashgan tomonga yo'l
oladi va ne ko'z bilan
ko'rsinki, yarim soat oldin
ko'zlarida quvonchi
bo'lgan barcha askarlar qop qora qonga belanib
yotishardi... Ilon döstini
pistirmadan saqlab qogan edi...
Следующая публикация
Нет комментариев