Предыдущая публикация
Қалбнинг Эшиги .
. . ! ! ! Ўн
саккизинчи аср Англиясининг
машхур рассомларидан бири
Виллиам Голман Гунтнинг бир
асари Лондон Қироллик
музейида томошага қўйилган
эди. Бир боғ тасвирланган бу
асарга Гунт «Коинот ёритгичи»
номини берган эди. Расмда
тунда қўлидаги фонус билан
турган хақир бир одам
тасвирланган, одам бўш қўли
билан эшикни тақиллатар ва
ичкаридан бир жавоб
келишини кутаётган холда
турарди. Расмни кўриб чиққан
санъат танқидчиларидан бири
«Жудаям гўзал асар» деди.
Гунтга «Фақат маъносига хеч
тушунолмаяпман. Одам
қоқаётган эшик хеч
очилмайдими, эшикка тутқич
қўйишни унутибсиз, шекилли...
» Рассом Гунт маъноли бир
жилмайиш қилди, ва худди шу
саволни кутаётгандай: «Одам
оддий бир эшикни қоқаётгани
йўқ» деди. «Боғдаги бу эшик,
инсонниг қалбини
ифодалаяпти. Фақат ичкаридан
очилиши мумкун бўлгани учун
ташқаридан тутқич қўйишга
эхтиёж йўқ» . . . ! ! !
Следующая публикация
Нет комментариев