Erta tong.

Kichkinagina, atiga ikki
oylik chaqaloq özining
ixchamgina krovatida uyqudan
uyg'ondi. Uning oyisi ikki daqiqa
oldin magazinga sut olib kelish
uchun yugurib chiqib ketgan.
Chaqaloq yig'lay boshladi. U uzoq
yig'ladi. Uning yonida yotgan
dadasi kecha tundagi öyin-
kulgudan og'riyotgan boshini
zörg'a kötardi va bög'ilib qolgan
ovozi bilan baqirdi: "Jim böl,
yig'lama!!!" Gödak töxtamasdan
yig'lashda davom etdi. Dadasi: -
Uxlagani qöyasanmi yöqmi,- de
diyu yonidagi yostiqni chaqaloq
tomon uloqtirdi. Chaqaloq ön
soniyadan söng yig'lashdan
töxtadi... 15 daqiqa ötgach
magazindan kelgan onasi
chaqaloqning krovati yoniga
kelib baqirib yubordi. Yostiq
chaqaloqning ustiga tushgandi.
Ona yostiqni olib hushidan ketdi.
Kichkinagina, atiga ikki oylik
norasida gödak közlari ochiq
qolganicha bu dunyoni tark
etgandi... U özining kichkina
qölchalari bilan yostiqni olib
tashlamoqchi ham bölgandi.
Lekin... Nariroqda kechagi
maishatda "charchagan" dadasi
esa uxlashda davom etardi... Bu
dunyoda hammamiz osiy
bandamiz. Lekin hali ona hidiga
töymagan bu jajji gödakda
gunoh nima edi? Yig'la osmon...
Gunohga botayotgan, g'ofil
insonlar uchun... U axir
kichkinagina, atiga ikki oylik edi...