Ko’ngil qo’ygandim ma’suma bir go’zal qizga.

Shaxarlik emasmiz wu sababli muxabbatimiz pinxona edi.Uni dilida man edim mani dilimda u.Ulg’ayib qolganligim sababli oilada tirikchilik dib atalgan ma’sulyatli vazifani xis qilib turardim.Buning oqibatida Rossiyaga iwlaw uchun jo’nab kettim.Ketiwimdan oldin ayriliq va sog’inch azoblari jismu jonimni qiynab turardi.O’wa qiynoqlarni yengib o’tiwka xarakat
qildim.U tomonlar judayam sovuq xuddi insonlari kabi.Bizni yurtlardan borganlar faqat mexnat uchun kerak ularga.Onajonimning qaynoq mexri sevgan qizimning quvnoq kulgularini sog’inib o’tardi kunlarim.U qizning ota onasi vafot etgan va wu tufayli amakisi uni o’z qaramog’iga olgan edi.Onam bir necha bor sovchilikka bordilar.Biroq baxtka qarwi uni o’zga bir xonadonga uzatiwdi.Bu xabarni ewitib avvaliga iwongim kelmadi biroq barchasi oydin bo’lgach g’amlar girdobi mani o’z domiga tortib ketti.Umidlarim so’nib baxtsiz taqdirga ko’nib yurtimga qaytib keldim.Endi xar tong u o’zga uy ostonasini
supiradi. Ko’nikiw qanchalar azob.Kunlarning birida u manga qo’ng’iroq qildi.Ko’z yowlarga ko’milib bo’lgan iwlardan afsus qilib yig’ladi.Amakisining istaklariga ko’ra begonaga maxram bo’liwdan bowqa
chora topolmaganini,uni sevmasligini xamon mani deyiwini ta’kidladi dard bilan.Nima deyiwimni bilmay
qoldim ko’nglim uni deydi majburiyatim uni unut deydi.Endi u o’zganing hasmi xatto unga tuwkan nazarim
xam bo’ynimga gunox yuklaydi.Biroq uning sevgisi gunoxlardan xam kuchliroq.Tez tez qo’ng’iroq qilib turadi unga qancha tuwuntiriwka xarakat qildim biroq foydasiz.Eski wirin xotiralarga aldanib zino qilib
qo’yiwdan qo’rqib yawayapman endi.Birozgina qo’rquv iskanjasida mazmunsiz kunlarim birin ketin o’tib borardi.U qizning turmuw o’rtog’iga raxmim kelardi.Chunki ayolining bunday xiyonatli o’tmiwidan xabar topgan xar qanday erkak achinarliaxvolga tuwib qoliwi tayin edi.Tinimsiz qo’ng’iroqlar, xiyonatka chorlovchi smslar xayotimni sekin asta izdan chiqarib borardi.Bunday davom etiwi mumkin emasdi.Wuning uchun jur’at topib gunox bo’lsa xam o’wa qiz bilan xoliroq joyda uchrawiwka qaror qildim.Uchrawdik…Taqdirning xukmidan azoblangan,qiynoqli xayotta kun kechiryotkan,ruxan singan bir axvolda qarwimda nomoyon bo’lib turardi.Qilayotkan iwimiz noto’g’ri ekanligini,sevgisi qanchalar kuchli bo’lmasin ayollik burchi undan xam muximroq ekanligini tuwintiriwka xarakat qildim.Uni bowqa sevmasligimni mani unutiwi kerakligini so’radim. Biroz qarwiklardan so’ng qon yig’lab rozi bo’ldi.Vidolawib anchagina yengil tortdim.Yangidan xayot quriwga,o’tmiwni unutiwka qaror qildim.Kunlarimga mazmun kirib xayotim o’z o’rniga tuwib borayotkan edi. Biroq oradan bir necha kun
o’tar o’tmas o’wa qiz o’z joniga qasd qilib xayottan ko’z yumganligini ewitdim.Butunlay dovdirab
qoldim.Naxotki mani dib bir ma’suma qiz xayot lug’atidan o’chib ketkan bo’lsa.Keyin biliwimcha baxtli onlarimiz birga o’tkan anxordagi ko’prikdan o’zini tawlagan ekan.O’zimni qanchalar gunoxkordek xis
qilayotkanligimni tasvirlawka tilim ojiz.Wunday bo’liwini bilganimda yonidan bir qadam]
xam yiroq ketmagan bo’lardim.Baxt degan tuwunchani xis qilib yawawi uchun borimni fido qilardim
o’wa birovning xasmiga. U xam begunox ediku.Qancha gunoxkorlar sig’gan dunyoga birgina u sig’may qoldimi.Endi xar kuni yarim tunda o’wa anxor bo’yidagi ko’prikdan ismimni aytib bir qiz mani chaqiradi…!!!