შენ ხარ ქართველი და ეს ვალია შენი სამშობლო წარუვალია ეს შენი ენა სხვაზე ძველია შენ ხარ ქართველი და ეს ძნელია.

არ გახსოვს როდის ვიწყეთ სიმგერა? ზეცისკენ როდის ავღმართეთმზერა? არ გახსოვს როდის ვიწყეთ შენება? და არ გვიწერია გადაშენება. ცოტა ვართ როგორც სოფლის მარილი მრავალ ტანჯვას გადატანილი, უფლის კვართივით ერთი მთლიანი რწმენა დავიცვით და ვართ ქართველნი. აქ ვართ არსად წავსულვართ და არც ვაპირებთ გაქცევას შორიდან თქმა ადვილია სიტყვით ტკივილის დაფარვა. მოდით ერთად ვთქვათ სათქმელი შორიდან ნუ შევეგულებით, ამოგვიდექით ქართველნო გავიგოთ ვის რა გვაწუხებს თორემ ხარობენ ყორნები აყვავდა ყიზილ-ბაშობა ქართველს შეშვენის ერთობა სიტყვის ფასი და კაცობა.