Предыдущая публикация
АКЦИЯ "МОЙ АШАРШЫЛЫҚ"
Мне надоело слышать от поклонников российского империализма, что якобы "никакого голодомора в Қазақстане не было". В то время, как потеря половины населения в 1920-30-х годах XX века - один из самых масштабных геноцидов в истории человечества, который никак не мог пройти "незамеченным". Это - БОЛЬ ВСЕГО НАРОДА. В каждой қазақской семье пережили ашаршылық в той или иной степени. Каждый из нас помнит рассказы наших аташек и әжешек о временах, которые нельзя вспоминать без дрожи в голосе и без слез на глазах...
Сознательно и четко спланированный и дьявольски цинично исполненный, голодомор в Қазақстане - это не "абстрактная история"... Это МОЯ трагедия, это МОЯ боль, это МОЙ ашаршылық...
Поэтому предлагаю - пусть КАЖДЫЙ ҚАЗАҚ напишет на своей странице, хотя бы пару слов воспоминаний о том, как это было на самом деле, как наши предки пережили эту величайшую трагедию нашего народа всех времен. Давайте соберем массовый "всенародный архив" воспоминаний.
Пусть трагически ушедшие наши предки будут благодарны потомкам за память. Ибо "аруақ риза болмай, тірі байымайды" - "покуда не удовлетворены духи предков, живые не будут в благоденствии". И пусть наши воспоминания будут заветом потомкам, чтобы подобное никогда не повторилось!
Озаглавьте свой пост "МОЙ АШАРШЫЛЫҚ" ("Менің ашаршылығым", "My asharshylyq"), добавьте хэштеги геноцидказахов делитесь с друзьями и родными, выкладывайте во всех сетях и в месенджерах, просите и требуйте, чтобы КАЖДЫЙ рассказал хотя бы пару слов о том, как пережила эту трагедию его семья.
Пусть боль наших предков пройдет через сердца людей! Пусть увидят наши враги - МЫ ЗНАЕМ, МЫ ПОМНИМ!
И пусть аруахи будут удовлетворены!
----------------------------------------------------------------—
Итак, МОЙ АШАРШЫЛЫҚ
Молчание в сталинские годы было не просто "золотом". Молчание было ЖИЗНЬЮ... Поэтому қазақтар молчали... Лишь смутные проблески образов того, как пережили голод мои предки, донеслись до нас сквозь трагичное "молчание қазақов"...
Маленькая девочка (моя тетя) ползает по ночному полю, прячась от сторожей - кража социалистической собственности в те времена каралась лагерями, что равносильно смерти... Вглядываясь во тьме в землю, она кропотливо, порой на ощупь собирает по одному упавшие после сбора урожая зернышки... Потом крадется домой, перетирает в муку это "богатство", вмещающееся в ее маленькие ладошки, и засыпает в рот своему братишке - моему отцу... И так каждую ночь - по горсточке муки из детской ладони...
А еще у деда был пес по кличке Ақтабан. Умный был пес. Когда он понял, что людям попросту нечего жрать, он стал каждый день с раннего утра убегать в степь. Каждый день он приносил из степи зайца или лису. И отдавал хозяевам... Так и выжили - благодаря псу Ақтабану...
Арман Нурмуханбетов...
Следующая публикация
Комментарии 18
Қазақ соның бәріне көніп "елімізде тыныштық" дегенді қайталаумен келеді
Айтса жетер жеріне жеткізе айтатын журналист, ақын Мырзан Кенжебайдың тарих қойнауын шолып, қазақтың кімнен көп қорлық көргенін таразылаған жазбасы бар. XVI ғасырдан бергі жылнаманы тізіп отырып, бүгінгі күннің хал-ахуалымен байланыстырған. Сол жазбаны қай жаңғырту мақсатында назарыңызға ұсынамыз.
"Кейде мына бір тарихи деректерге қарап отырып, осы қазақты ең көп қырған, ең көп жерін тартып алған, ең көп қорлық-зорлық көрсеткен кім деген ойға кетемін. Сосын осы күнгі қазақтардың отырып алып жоңғар шапқыншылығы, батыр бабаларымыз, ақ білектің күшімен, ақ найзаның ұшымен деген сияқты желдірме сөздерді қайталаудан үлкен-кішісінің аузы босамайтыны есіме түседі. Оларды одан әрі тыңдап отырсаң өзбек пен арабты қала берді тілі, діні, жер-суы үшін Ресеймен арпалысып жатқан украиндарды жамандайды.
Ау, орыс жүрген жерде соғыссыз тыныш өмір болмайтынын көрдік қой. Шешенстанды,...ЕщёҚазақ кімнен көп қорлық көрді?
Қазақ соның бәріне көніп "елімізде тыныштық" дегенді қайталаумен келеді
Айтса жетер жеріне жеткізе айтатын журналист, ақын Мырзан Кенжебайдың тарих қойнауын шолып, қазақтың кімнен көп қорлық көргенін таразылаған жазбасы бар. XVI ғасырдан бергі жылнаманы тізіп отырып, бүгінгі күннің хал-ахуалымен байланыстырған. Сол жазбаны қай жаңғырту мақсатында назарыңызға ұсынамыз.
"Кейде мына бір тарихи деректерге қарап отырып, осы қазақты ең көп қырған, ең көп жерін тартып алған, ең көп қорлық-зорлық көрсеткен кім деген ойға кетемін. Сосын осы күнгі қазақтардың отырып алып жоңғар шапқыншылығы, батыр бабаларымыз, ақ білектің күшімен, ақ найзаның ұшымен деген сияқты желдірме сөздерді қайталаудан үлкен-кішісінің аузы босамайтыны есіме түседі. Оларды одан әрі тыңдап отырсаң өзбек пен арабты қала берді тілі, діні, жер-суы үшін Ресеймен арпалысып жатқан украиндарды жамандайды.
Ау, орыс жүрген жерде соғыссыз тыныш өмір болмайтынын көрдік қой. Шешенстанды, Грузияны, Дағыстанды анандай қылды. Ауғанстанды мынадай қылды, бүкіл Балтық елдерді Ресейден оқшау кетіп аман қалды. Енді күніге Қазақстан біздікі, ол "исконно русская земля" деп сес көрсетіп отырғаны анау десең екі қазақтың бірі өзіңе тап береді. Тіпті, «ұлт араздығын қоздырды» деп ұстатып жіберуге де даяр тұратынын көзіміз көріп жүр. Сонысына қарап-ақ қазақтың рухын әуелі патшалық Ресей, сосын Кеңестік Ресей әлдеқашан өшіріп тастаған, қазақтың рухы енді жаңғыруы қиын-ау деген күпірлік ойға кетем. Сосын "мына бір тарихи деректерді оқыған кейбір қазақтың санасына саңылау кіріп қалуы да мүмкін-ау" деймін іштей.
1556 жылы орыстар Астраханьды басып алды
1755 жылы Орта жүз қазақтарының бірнеше жүз мың гектар жерін тартып алды.
1810 жылы Елек өзенінің маңайынан 600 000 десятина жерді тартып алды.
1835 жылы Ор өзені (Орск қаласы) мен Тройцк бекіністері арасынан 3.400000 десятина жерді тартып алды. Бекіністер деп отырғанымыздың бәрі казачество войскосының тұрағы.
1839 жылы Сарытау (Саратов), Омбы, Тобыл, Нарым, Үлбі, Бұқтырманы алды.
1920 жылы Алтай өлкесін (Алтайский край) алды.
1916 жылы қазақтарды соғыстың алдыңғы шебіне қолына күрек қана беріп әскер жұмысына апарып қырылдырды.
1917-1920 жылдары Ресейдің ақ гвардияшы, қызыл гвардияшы әскерлері қазақ ауылдарын кезекпен қырды.
Орынбор өлкесін 1924 жылы тартып алды.
Кеңес кезінде бай-құлақ деп жер аударылған 1 млн 800 мың қазақ өліп, 700 мың қазақ басқа жаққа ауып кетті.
Қостанай жайылымынан 1833 га жерді 1965 жылы алды.
Байқоңыр ғарыш айлағы 1994-2050 Ресейге жалға берілді.
1946-1988 Семей, Азғыр, Нарын полигондарын салды.
Ембі-5 полигоны 2010 жылдың ортасына дейін жұмыс істеді. Қазір бұл жер пайдалануға жарамсыз. Уланған.
1922, 1932-33 жылдары әдейі ұйымдастырылған ашаршылықтан 4 миллионнан астам қазақты қырды.
2017 жылы Қостанайдың Жанкелдин ауданынан 75000-га жер Ресей зымырандарын құлатуға берілді.
Алашорда арыстарының бірі Халел Досмұхамедов «Кіші жүз қазақтарының 250 жылдық тарихы қанмен жазылды. Ол қанды төккен орыстар» деп жазды.
Бұның бәрі Ресейдің Қазақстанға жасаған көп зобалаңының жүзден, мыңнан бірі ғана. Қазақ соның бәріне көніп "елімізде тыныштық" дегенді қайталаумен келеді. "Осындай да тыныштық бола ма?" деп күлсең сені бір бәле қуған адамдай көреді. Қазақстан тарихы оқулықтарында бұлар айтылмайды. Оның орнына қытайлар баяғыда қырып тастаған жоңғарларды, әлдебір ру батырларын айта береді. 28 жыл бойы қазақтың санасын оятпау үшін бұл әдіс орысқұл биліктің басты қаруының бірі болып отыр".
Ал 1931-33 жылдардағы сұмдық аштықта, КСРО батыстық көмекке тыйым салды. Өйткені ол қолдан жасалған зұлмат болатын. ТАЗА ГЕНОЦИД! Бір ұлтты жоюға бағытталған қанды қасапхана еді. Бірақ біз тіріміз, бармыз, бола да береміз!
Асхат Қасенғали
Ал 1931-33 жылдардағы сұмдық аштықта, КСРО батыстық көмекке тыйым салды. Өйткені ол қолдан жасалған зұлмат болатын. ТАЗА ГЕНОЦИД! Бір ұлтты жоюға бағытталған қанды қасапхана еді. Бірақ біз тіріміз, бармыз, бола да береміз!
Асхат Қасенғали
Ещё архивы засекречены.
Украина пострадала.
Сами знаете людоедство было
Пишите люди. Все должны знать.
Семипалатинский полигон.
Опыты над мирными людьми - это нормально.
Однажды я ехала с
Астрахани в
Сочи. Это в 2014 году. Моего возраста 53 года.
Рассказала о его род весь род вымер от голода.
Осталась жива его бабушка.
Ей было 7 лет.
Умирающая мать увидела двух в всадников
Сказала. Дочери иди записи
Пока. Ты ищешь ты будешь жить.