«Хатын-кыз — ул серле сандык»

Алсу кыз нинди ул?
Мин гаиләдә беренче бала. Тырыш, ярдәмчел, җаваплы. Энем һәм сеңлем бар. Туганнарымны карап үстердем, башка бала-чага тау шуганда мин бала карый идем. Кечкенә чактан ук җаваплы булырга өйрәндем. Бу — бик әйбәт һәм кирәкле сыйфат. Апа кеше буларак, мин аларга ярдәмче, киңәшче.
Алсу әни нинди ул?
Мин бик таләпчән әни. Азат балаларга карата йомшаграк булса да, мин кырысрак. Без әти белән әни буларак, бер сүздә.
Алсу хатын нинди ул?
Бу сорауны Азатка бирергә кирәк инде. Мин төрле, кайчак үземне үзем дә аңлап бетерә алмыйм. Ир-ат ничек аңлап бетерсен инде ул гүзәл затларны. Хатын-кыз - серле сандык сыман. Без Азат белән бер-беребезне бик яхшы беләбез. Кайсы вакытта дәшми калырга кирәклеген аңлыйбыз. Шуңа да бер эшкә икәү сыябыз.